چپتر2103: خنده
باران تقریباً همه‌ی افراد حاضر در صحنه را آلوده کرده بود. حتی درخت نیز از آن مایع سفید در امان نماند. ریشه‌هایی از تنه، شاخه‌ها و دیگر ریشه‌هایش شروع به رشد کردند و نیروهای کششی بیشتری فضای اطراف را پر کردند.

اژدهای فضا و اژدهای مرگ توانسته بودند از این حمله اجتناب کنند اما اژدهای زمان و اژدهای زندگی قربانی این آلودگی شدند. اولی بیش از حد خسته بود که از توانایی ذاتی‌اش برای متوقف کردن باران استفاده کند. درحالی­که دومی به سادگی کندتر از آن بود که واکنش نشان دهد.

نوآ درحالی­که تمرکزش را روی میدان نبرد نگه­داشته بود، اجازه داد گرسنگی‌اش به اوج برسد. وضعیت فاجعه‌بار بود و درخت هیچ قصدی برای متوقف کردن قدرت خود نداشت. بهشت و زمین چیزی باورنکردنی خلق کرده بودند و به نظر می‌رسید که اژدهایان قادر به مقابله با آن نبودند.

نوآ به شاخه‌های انگل فرمان داد که جهت خود را تغییر دهند. بسیاری از ریشه‌ها به سمت اژدهایان آلوده، به‌ویژه دو رهبر، حرکت کردند. قدرت خورنده‌ی این شاخه‌ها باعث هوشیاری این موجودات شد، اما آن‌ها اجازه دادند این ریشه‌ها بدنشان را تحت­تأثیر قرار دهند، زیرا به جاه‌طلبی‌ای که از این ساختارها ساطع می‌شد، اعتماد داشتند.

 

شاخه‌های انگل و ریشه‌های سفید که از فلس‌های آلوده رشد کرده بودند، برای کنترل آن بدن‌ها با یکدیگر جنگیدند. نسخه‌های کلون‌شده‌ی درخت قوی‌تر بودند، اما اصلاحات نوآ به شاخه‌های همراهش اجازه داد تا اثرات مخرب خود را افزایش دهند. علاوه بر این، منطقه‌ی اطراف مملو از ریشه‌های سیاه بود، بنابراین توازن نبرد به نفع نوآ رقم خورد.

جنگ میان این دو نوع ریشه باعث آسیب شدید به اژدهایان شد و بسیاری از بخش‌های بدنشان از هم پاشید. این روند به هیچ­وجه بی‌ضرر نبود اما اژدهای زمان از شدت خستگی ناتوان شده بود، بنابراین نوآ راه‌حل بهتری پیدا نکرد.

اژدهای زندگی به نظر می‌رسید که با تصمیم نوآ موافق است. او هاله‌ی خود را آزاد کرد و شاخه‌های انگل را با انرژی پر کرد. قدرت تخریبی آن‌ها فوران کرد و خیلی زود بر ریشه‌های سفید غلبه کرد.

چند اژدها در این فرآیند جان باختند، اما اژدهای زندگ...