چپتر2105: مرگ
اژدهای زندگی دردی بی‌پایان را تحمل می‌کرد. درحالی­که شراره‌های سفید، درونش را می‌سوزاندند. هیچ نشانی از خون در زخم‌هایی که بر روی فلس‌هایش باز شده بودند، دیده نمی‌شد. انرژی آواتار همه‌چیز را می‌سوزاند و اجازه نمی‌داد چیزی بیرون بریزد.

رهبر از درد نعره کشید و تمام گروه به سمت آواتار چرخیدند. هاله‌های فراوانی فوران کرد، چرا که اژدهایان، نوآ و جون آماده‌ی نبرد شدند اما بهشت و زمین در یک لحظه آن‌ها را بی‌کلام و مبهوت رها کرد.

شراره‌ها شدیدتر و بیشتر شدند، درحالی­که گروه انرژی خود را برای نبرد جمع می‌کرد. نوآ و بقیه تنها توانستند نظاره‌گر باشند، درحالی­که اژدهای زندگی منفجر شد و توده‌ای از تکه‌های خونین بدنش به اطراف پرتاب شد، بی‌آنکه قطره‌ای خون آزاد شود. نور سوزان همه‌ی آن را به خاکستر تبدیل کرده بود.

سکوتی محض در میان سفیدی گسترده شد. صحنه‌ای که گروه به آن خیره مانده بود، غیرقابل باور به نظر می‌رسید. اژدهای زندگی، یک جانور جادویی از رده‌ی بالا بود که بخشی از ذات جهان را به ارث برده بود. تعداد بسیار کمی از موجودات می‌توانستند با پتانسیل و توانایی کنونی آن برابری کنند. با این­حال، آواتار تنها با یک حرکت آن را منفجر کرده بود.

این واقعه حقیقتی نفس‌گیر و ترسناک را آشکار ساخت.

بهشت و زمین فقط یاد نگرفته بودند که چگونه قدرتشان را در قالب یک بدن حقیقی تجلی دهند، بلکه به حدی قوی شده بودند که می‌توانستند مستقیماً به اژدهایان حمله کنند و از عدالت جهان چشم‌پوشی کنند. محدودیت‌هایشان از بین رفته بود. اکنون به نظر می‌رسید که می‌توانند آزادانه شکار کنند.

 

میل به فرار که ذهن نوآ را پر کرده بود، شدت یافت، اما غرایزش به‌سختی توانستند بر افکارش تأثیر بگذارند. خشم او شدیدتر از هر زمان دیگری شد، حالا که در برابر تجلی خالص بهشت و زمین ایستاده بود. او این را در عمق وجودش احساس می‌کرد. او برای نابودی آن‌ها زاده شده بود.

احساسات مشابهی درون دیگر اژدهایان ظاهر شد. تنها جون نسخه‌ی ضعیف‌تری از آن احساسات را تجربه کرد، اما او نیز ذهنیت کلی که گروه را فراگرفته بود، درک می‌کرد.

 

هاله‌ی همه پس از مرگ اژدهای زندگی شدت گرفت. قدرت درون نوآ، جون و اژدهایان لبریز شد، حال که بهشت و زمین تعادل جهان را برهم زده بودند. چیز...