Chapter 2088: بی‌فایده
نوآ نظر داد: «فکر نمی‌کردم آسمان و زمین تو رو مستقیماً پیش من بفرستن. آیا اونا از کاری که می‌خواستم انجام بدم، می‌ترسن؟»

جون درحالی­که اطرافش را بررسی می‌کرد، پاسخ داد: «تا حدی. دلایل دیگه‌ای هم وجود داره که من اجازه ندارم به اشتراک بذارمشون.»

نوآ به سردی جون را بازرسی کرد. او دقیقاً همان چیزی بود که نوآ به یاد می‌آورد؛ اما متفاوت بود. یک ردای سفید مرتب جایگزین لباس‌های معمولاً پاره شده‌ی او شده بود و موهایش نیز دیگر به هم ریخته نبودند. چهره او نیز دارای آرامشی بود که نوآ هرگز در او ندیده بود.

نوآ پرسید: «یک کپی هستی؟ تو جون من نیستی.»

جون گفت: «تا حدی درست می‌گی. آسمان و زمین، مجبور شدن از آخرین راه چاره‌شون برای وجود من استفاده کنن. من هم خودم هستم و هم خودم نیستم. با این­حال، می‌ترسم فرصتی نداشته باشی که چیز دیگه‌ای رو بفهمی.»

سطح تهذیب جون با ظاهر شدن نیزه‌ای سفید در دستانش، بالا رفت. او در مرحله گازی رتبه نهم بود؛ بنابراین هاله او نتوانست نوآ را تحت­تأثیر قرار دهد. حتی ردای نوآ که از ماده تاریک ساخته شده بود، هنگامی که طوفانی از بدن جون بیرون می‌آمد، ثابت ماند.

نوآ گفت: «این نمی‌تونه دنیای تو باشه. این حتی یک کپی از دنیای تو هم نیست. این چیزیه که آسمان و زمین بدون اینکه هیچ ایده‌ای از نحوه عملکرد قدرت تو داشته باشن، ساختن.»

جون بدون اینکه چیزی بگوید، پوزخند زد. نیزه خود را بلند کرد و به سمت جلو حمله کرد و آن را به مرکز سینه نوآ زد. پس از برخورد، صاعقه از نوک سلاح او خارج شد و انفجاری به دنبال داشت.

جهان برای مقاومت در برابر این قدرت بسیار ضعیف بود. شکاف‌های بیشتری باز شد تا اینکه تمام منطقه طعمه خلأ شد. آسمان ضعیف از دور سعی کرد نور خود را بفرستد؛ اما بیشتر آن در میان تاریکی‌ها پراکنده شد.

نوآ آهی کشید: «هیچ معلومه چی کار می‌کنی؟» و صدایش انرژی آزاد شده در حین انفجار را پراکنده کرد و نشان داد که این حمله، کوچکترین تأثیری بر او نداشته است.

جون سعی کرد نیزه خود را به سینه نوآ فشار دهد؛ اما سلاح او نتوانست پوست او را سوراخ کند. او حتی نتوانست نوآ را تکان دهد و صاعقه‌هایی که رها کرده بود نیز، بی‌فایده بودند.

جون قوی‌تر از تهذیب‌گران معمولی مرحله گازی بود؛ اما این در...