Chapter 2096: وسوسه
نوآ در­حالی­که به میدان جنگ نزدیک می‌شد، پرسید: «چطور فریب خورده؟ آسمان و زمین چطور می‌تونن یکی از شما رو فریب بدن؟»

اژدهای زمان از طریق غرش اعلام کرد: «بعداً توضیح می‌دم. به ما کمک کن سرکوبش کنیم.»

نوآ هنوز درک نمی‌کرد که چرا اژدهایان به طور خاص از او درخواست کمک کرده بودند؛ اما اکنون که بحران هنوز ادامه داشت، سؤالی نپرسید. ماده تاریک ظرف‌های سیاه موقتی را ایجاد کرد که ماده ناپایدار در پر کردن آنها تردیدی نداشت و سیاهی اثیری، پتانسیلی را فرستاد تا قدرت بدنی‌اش را به فراتر از حد طبیعی خود برساند.

حریف او یک جانور جادویی رده بالا بود که معانی مرتبط با مرگ را از همان دنیا به ارث برده بود. نوآ به طور غریزی احساس کرد که نمی‌تواند با اژدها برابری کند؛ بنابراین از تمام توانش استفاده کرد تا به او اجازه دهد از نبرد، جان سالم به­در ببرد.

اژدهای مرگ منطقه را با شعله‌های سیاهی پر کرده بود که هاله‌ای شوم از خود ساطع می‌کردند. هر وقت نوآ به آن آتش هولناک نگاه می‌کرد، غرایزش از ترس فریاد می‌زدند؛ اما این کار نوآ را متوقف نکرد.

درحالی­که به جلو می‌رفت، آرایش فضا-زمان در مقابل او، جایگزین دنیا شد. نوآ دوباره روی گردن اژدهای مرگ ظاهر شد و مشتی زد که حریفش نتوانست از آن اجتناب کند.

مشت به گردن پوشیده از فلس اژدها خورد و او را به پایین پرت کرد. با این­حال، او به سرعت بال‌های خود را باز کرد و از سقوط خودش جلوگیری کرد. سپس سرش را بلند کرد تا با شعله‌های هولناکش نوآ را به آتش بکشد.

نوآ خود را برای طفره رفتن آماده کرد؛ اما پیش از رسیدن به او، سرعت پیشروی شعله‌های آتش کاهش یافت. او دیگر نیازی به استفاده از بهترین تکنیک حرکتی خود نداشت، بنابراین درحالی­که از دریای سیاه طفره می‌رفت، به سمت پایین دوید.

نوآ دوباره بر روی اژدهای مرگ فرود آمد؛ اما به زودی ناباوری ذهنش را فراگرفت. او نقطه‌ای را که به آن مشت زده بود، به یاد می‌آورد. او حتی می‌توانست متوجه چند ترک در آن نقطه شود، اما همه‌اش همین بود. اوج قدرت بدنی او نتوانسته بود آسیب جدی‌ای به اژدها وارد کند.

منظره ناامید کننده نوآ را متوقف نکرد. یک مشت دیگر روی اژدهای مرگ افتاد و آن را بیشتر به پایین پرت کرد. این حمله به دلیل خشونت محض آن، حتی شکافی را در تار و پود فضا باز کرد؛ اما فلس‌های این موجود تقریباً دست نخورده باقی ماندن...