فصل ۷۱۳: جنگ خونین (قسمت ۱) روی زمین، بالای دیوارهای بلند پایه ساخته شده توسط جناح متعالی چند دقیقه قبل از ورود ناوشکن آسمان، فو شوفنگ و نانگونگ یی در کنار افرادی مانند لو یان، شیائو مینگ، لو نینگ، کانگ لان و غیره ایستاده بودند. این گروه کوچک بودند، اما همه آن‌ها تکامل‌دهنده روح قدرتمندی بودند که در غیاب بای‌زه‌مین و بیشتر رزمندگان برتر جناح حتی با وجود همه کاری که باید انجام می‌دادند از پیشرفت خود دست برنداشته بودند. شیائو مینگ پایین‌ترین سطح را در میان آن‌ها داشت، اما او قبلاً یک تکامل‌دهنده روح سطح ۳۹ بود و و با توجه به وضعیتی که آن‌ها در حال حاضر در آن بودند، احتمالاً طولی نمی‌کشید که او به سطح 40 برسد. «خوش‌بختانه ما موفق شدیم خندق رو دو روز پیش تموم کنیم وگرنه حتی دیوارها هم توسط این جانوران جهش یافته لعنتی شکسته می‌شد.» شیائو مینگ هنگام گفتن این کلمات آب دهانش را به زمین انداخت و جسد یک سگ جهش یافته با قد تقریباً ۲ متری را که توسط بیش از ده‌ها تیر استخوانی به سیخ کشیده شده بود، آلوده کرد. لو یان با اخم اشاره‌ای کرد و با دقت گفت: «با این حال، این‌ها همه جانوران جهش یافته طبقه بندی نشده بودن. با وجود اینکه خندق به اندازه کافی عمیقه، می‌ترسم که اگه تعداد دشمنان همچنان زیاد بشه، به نقطه‌ای برسه که پل‌هایی از جنازه‌ها رو حتی داخل آب بسازن.» با کمک دلفین صورتی کوچولو شیائو شیائو، لو شیایائو موفق شد مقادیر زیادی آب را از دریای شمالی که در شمال قرار داشت جابجا کند و خندقی را که در حال حاضر کل پایگاه را احاطه کرده بود پر کرده و دفاع از زمین را آسان و حمله کردن را سخت کند. اگرچه شیائو شیائو در کنار کسی به جز بای زه‌مین احساس راحتی نمی‌کرد، بچه‌های کوچکی مانند لو نینگ و دوقلوهای ون می‌توانستند او را کمی لمس کنند و حتی با او صحبت کنند بدون آن که موجود صورتی کوچک جریانی از آب یخ زده را به صورت‌ِشان پرتاب کند و سپس آن‌ها را نادیده بگیرد. با این حال، لو یان درست می‌گفت. در واقع، وقتی همه آن‌ها به خندق پر از پیراناهای جهش یافته نگاه کردند که به بزرگی سر انسان بودند، متوجه شدند که اجساد کم کم شروع به انباشته شدن کرده‌اند. کانگ لان ناگهان پرسید: «چند تیر استخونی قبلا آماده کرده بودیم؟» تیرهای استخوانی آسیب حمله چندانی نداشتند، با این حال، استخوان‌هایی که از آن‌ها ساخته شده بودند، همگی استخوان‌های جانوران جهش یافته مرتبه اول بودند و بخش بزرگی از آن استخوان‌ها نوعی انرژی در خود داشتند، مانند انرژی از نوع یخبندان که سرعت دشمنان را کند کرده یا حرکات آن‌ها را محدود می‌کرد، انرژی از نوع سمی که ضربه خورده را ضعیف می‌کند و حتی مستقیماً می‌کشد، انرژی از نوع آتش که آسیب دائمی وارد می‌کند و غیره. البته با وجود اینکه این تیرها با استفاده از استخوان‌های جانوران جهش یافته مرتبه اول ساخته شده بودند، در پایان چیزی جز تیری از یک موجود مرده نبودند، بنابراین تأثیر آن‌ها محدود بود. حداکثر، موجودات زیر سطح۲۰ تحت تأثیر قرار می‌گرفتند، اما فراتر از آن، بسته به عوامل مختلفی مانند قدرت کلی کماندار، سرعت، قدرت سقوط ، دفاع دشمن و غیره فقط باعث آسیب می‌شوند. فو شوفنگ سرش را تکان داد و با اخم گفت: «ما فقط تونستیم یکم بیشتر از ۲۵۰ هزار تیر استخونی بسازیم. فقط 20 دقیقه از زمانی که ما مورد حمله قرار گرفتیم می گذره، اما 25 هزار تیر نابود شدن یا تو خندق افتادن، ما فقط تونستیم حدود 27 هزار تیر رو که قبلا رها کرده بودیم بازیابی کنیم.» هنگامی که گروهی از جانوران جهش یافته کشته می‌شدند، فو شوفنگ و چندین تکامل دهنده روح فوراً به جلو هجوم می‌آوردند و در حین سلاخی در مسیر خود، قبل از بازگشت سریع به پایگاه، تا آنجا که ممکن بود تیرهایی را که در شرایط خوبی بودند بازیابی می‌کردند. نانگونگ یی به طور بدیهی اشاره کرد: «با این سرعت، ما حتی ۱ روز هم دوام نمیاریم.» لو نینگ در حالی که ناخن انگشت خود را می‌جوید و سعی می‌کرد به راه حلی فکر کند، پرسید: «عمو نانگونگ یی، چرا ما از گلوله استفاده نمی‌کنیم؟» بیان همه با شنیدن سوال لو نینگ کمی ناخوشایند شد. در واقع، مدتی بود که بای زه‌مین اسلحه خانه‌ای را که وو یی جین اشاره کرده بود، باز کرده بود، و اگرچه او موفق شده بود از شهرک‌های مختلفی که فتح کرده بود مهمات پیدا کند و تعداد سربازان مسلح و سلاح‌ها را نیز افزایش دهد اما هزینه‌ها هنوز خیلی زیاد بود. کانگ لان در حالی که از چشمان تیره خود برای مشاهده محیط اطراف استفاده می‌کرد، با بی‌تفاوتی به سوال لو نینگ پاسخ داد: «این به این دلیله که ما گلوله‌های خیلی کمی داریم. علاوه بر این، اسلحه‌های گرم معمولی تأثیر زیادی روی جانوران جهش یافته بالاتر از سطح ۱۵ ندارن، مگر اینکه از صدها شلیک استفاده بشه.» « بله... و در مورد - » «مرتبه دوم!» کلماتی...