پس از امضای قرارداد جادویی، سه فرستاده کالج جادوگری کاری را که باید در شهر انجام می­دادند به پایان رساندند و آماده رفتن شدند.

قبل از آن، آلیس به وینسنت نگاه کرد و گفت: «سزار، امیدوارم بتونی به این توافقنامه عمل کنی. صرف­نظر از موقعیت قبلیمون، تو یه شخص از پادشاهی هستی و اگه بتونی یه متخصص بزرگ بشی، خیلی بهتر میشه.

فکر نکن فقط به­خاطر توافقمون دلمون نمی­خواد تو موفق بشی. امیدوارم خبرهای خوبی در مورد تو بشنوم و اگه این وسط به چیزی نیاز داشتی، قول می‌دم توی دفترم در پایتخت از تو به­خوبی استقبال می­کنم.»

 

کالج جادوگری سیدل تنها یک مقر داشت که در بزرگترین شهر پادشاهی، یعنی پایتخت، شهر گراندیس قرار داشت.

گراندیس خانه خانواده سلطنتی پادشاهی سیدل و همه جادوگران شناخته شده‌ای که در سطح (حاکم جادو) قرار داشتند بود.

 

تا آنجا که وینسنت می‌دانست، قوی‌ترین مردم این ایالت پادشاهان بودند و بیشتر آنها در استان الماس زندگی می‌کردند، سرزمینی که توسط خانواده سلطنتی اداره می‌شد، جایی که گراندیس در آن قرار داشت.

با اینکه آلیس او را مجبور به انجام یک معامله بد کرده بود، وینسنت می‌دانست که کلمات او معنایی دارند. هر حمایتی در این بالاترین مکان پادشاهی، برای هر کسی حیاتی خواهد بود.

پس وینسنت از او به خاطر حرف­هایش تشکر کرد. «از فرصتی که دادید ممنونم، ارشد.»

جاشوا بعد از صحبت­های آلیس چیز زیادی نگفت، فقط خداحافظی کرد و منتظر پایان دوره 10 ساله ماند.

وینسنت که با سربازانش و دو جادوگر از آکادمی رکسنلتز تنها مانده بود، در فکر فرورفته بود تا اینکه رئیس اسکات به او نگاه کرد و پرسید:

«حالت خوبه، سزار؟»

 

رئیس اسکات از قبل می‌توانست تصور کند که اگر مشکل امروز آنطور که باید حل نشود، مشکلاتی برای سزار در پی خواهد داشت که برایش دردسرساز خواهد شد. هیچ­کس بدون انگیزه قراردادی به این وحشتناکی امضا نمی­کرد.

رئیس به راحتی می­توانست این را در نگاه سزار ببیند و کنجکاو بود که بداند سزار از این به بعد چه خواهد کرد.

وینسنت با لحنی بسیار راحت و آسوده گفت: «هوم، از نگرانیتون ممنونم، ارشد اسکات. اما رسیدگی به این مشکلی طی 10 سال آینده بهتر از ا...