فصل 49: کوه آزمایش با آتش

«فرقه سرنوشت بنفش من یکی از فرقه­های بزرگ دامنه جنوبیه. درسته که این شاگردان از فرقه بیرونی هستن، اما حتی برای ورود به فرقه، هر کدومشون نُه تست دشوار رو پشت سر گذاشتن. هر ماه، اونها بدنشون رو تو یه چشمه روحانی غوطه­ور می­کنن. اونها همچنین مقادیر پایان­ناپذیری از آیتم‌های گرانبها همراه خودشون دارن. همشون استعداد‌های نهفته فوق­العاده­ای دارن که به ندرت تو هر فرقه­ای دیده می­شن.»

«این شاگردها می­تونن با یه حرکت دستشون کوه کثیف تو رو صاف کنن. در مورد جونورای شیطانیت هم، اونها حتی برای جذب شدن توسط شاگردهای من شایسته نیستن. بیشتر از جانورای جهش­یافته به جانورای عقب­افتاده شبیهن!»

سانگ عجیب برای لحظه‌ای از سخنان مرد سفید­پوش شگفت­زده شد. او آستینش را تکان داد و می­خواست چیزی بگوید که ناگهان مرد سفیدپوش از جایش پرید و به سمت شاگردانش برگشت.

«شاگردهای فرقه سرنوشت بنفش!» او با صدای بلند غرش کرد. «این شاید اولین باری باشه که به خارج از فرقه می­رید، اما این کوه، جاییه که پای مرگ و زندگی درمیونه، و همچنین یک زمینه آموزشی برای ارتقاء به فرقه درونیه. هر کسی که به کوه قدم بذاره و به نیمه راه برسه، اسمش به یاد باقی می­مونه. هر کسی هم که به قله کوه برسه، حتی نام بزرگتری از خودش به جا می­ذاره. و هر کسی که بتونه میله اون پرچم مزخرف رو از جاش دربیاره شاگرد شخصی من می­شه و فوراً به فرقه درونی سرنوشت بنفش ارتقاء پیدا می­کنه­! چرا هنوز اینجا وایستادین من رو نگاه می‌کنین؟! حرکت کنین­!»

شاگردان سفیدپوش پر از الهام شدند و چشمانشان درخشید. این اولین بار آنها در خارج از فرقه بود. برخی تشنه عضویت در فرقه درونی بودند، برخی دیگر آرزوی به دست آوردن گنج را داشتند. طبق شایعاتی که در فرقه شنیده بودند، مقادیر زیادی سنگ‌های روح، قرص­های دارویی و آیتم‌های جادویی در این منطقه‌ی ژائو یعنی کوه گنج پنهان شده بودند.

نزدیک به صد تَن به سمت کوه به راه افتادند، حرکتشان منظره­ای بسی تکان­دهنده بود.

قله کوه بسیار مرتفع بود و خود کوه توسط جنگل احاطه شده بود.

تقریباً بلافاصله، صداهای رعد و برق از درون درختان بلند شد. صدای جانوران وحشی‌ سکوت شب را درهم شکست.

دو ساعت گذشت و در طی آن دو ساعت فریادهای عاجزانه‌ای پیوسته از جنگل جانوران شیطانی به گوش می­رسید، به ویژه در مناطق مرزی آن. ناگهان هفت یا هشت شاگرد فرقه سرنوشت بنفش از جنگل فرار کردند، چهره­هایشان پر از ترس بود. آنها توسط سه جانور قدرتمند که سر اژدها و بدن ببر داشتند تعقیب می­شدند. در حالی که آنها به جلو حرکت می‌کردند زمین در زیر پای آنها تکان می‌خورد.

نیروی زندگی این سه جانور بی­حدوحصر به نظر می­رسید، که ممکن است فوق­العاده باشند. خز آنها بلند و ضخیم بود و باعث می‌شد که کاملاً متفاوت به نظر برسند. وقتی نفس می‌کشیدند، هاله‌هایشان به مارهای مه‌آلودی تبدیل می‌شد که دور بدنشان می‌پیچید و شاگردان تازه‌کار و بی‌تجربه را تا سر حد مرگ وحشت­زده می‌کرد. صورتشان رنگ­پریده بود و با سرعت بالا فرار می­کردند.

هنگامی که آنها پا به بیرون از درختان گذاشتند، جانوران شیطانی از تعقیب آنها دست کشیدند. آنها با نگاه‌هایی خشونت­آمیز به آن گروه هفت یا هشت نفری از شاگردان خیره شدند، سپس برگشتند و در جنگل ناپدید شدند.

بر سکوی مسطح, سانگ عجیب­وغریب یک دل سیر خندید و گفت: «نگاه کن وو دینگ­چیو، اینها جانورای روحانی هستن که من پرورش دادم. نظرت چیه؟ حتی اگه شاگردهات تو یه چشمه روحانی بزرگ شده باشن، هیچ فایده­ای نداره. جونورای شیطانی قوی‌تر که تو کوه گنج ساکنن به کنار، شاگردهای سرنوشت بنفش تو حتی نمی­تونن از جنگل موجودات روحانی رد بشن!»

وو دینگ­چیو با ردای سفیدش نشست، نگاهی ناخوشایند بر چهره­اش بود. او با عصبانیت به گروه تهذیبگران فرار کرده نگاه کرد. با این حال، لحن صدای او مثل همیشه مغرور بود، همانطور که به آرامی می­گفت: «اونهایی که فرار کردن صرفاً تو سطح پنجم یا ششم خالص‌سازی چی هستن. شاگردهای منتخب فرقه من هنوز اون تو هستن. طولی نمی­کشه که اونها پا به کوه کثیفت بذارن، و همه آشغال­هایی رو که تو اونجا پنهان کردی پاک­سازی کنن!»

دو ساعت دیگر نیز گذشت...

تاکنون، هیچ­کس نتوانسته بود از جنگل جانوران شیطانی بگذرد و پا به کوه بگذارد. در حال حاضر، فریادها و ناله‌های عاجزانه‌ای از میان درختان جنگل بیرون می‌آمدند، و خیلی زود، غوغایی در لبه جنگل به راه افتاد که ده یا بیشتر از شاگردان سرنوشت بنفش از وح...