ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ زﻧﮓ در ﮐﻞ ﻣﺤﻮﻃﻪي دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي ﻫﯿﺎﻫﻮ و ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. از ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي داﻧﺶآﻣﻮز ﺑﯿﺮون دوﯾﺪﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، در ﮔﺮوهﻫﺎﯾﺸﺎن ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ.
ﺻﺪاي ﺑﻤﯽ ﮔﻔﺖ: «ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ! ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ!»
«ﻓﻨﮓ، ﯾﮑﯽ داره ﺻﺪات ﻣﯽزﻧﻪ.»
ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه داﻧﺶآﻣﻮزان ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﮏ ﮐﺘﺎﺑﯽ در دﺳﺖ، ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد. او ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ آﺑﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽاي ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً 175 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ داﺷﺖ و ﮐﻤﯽ ﻻﻏﺮ ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم او ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ. ﻓﺮدي ﮐﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽﮐﺮد، ﭘﺴﺮي ﺑﺎ ﺣﺪود 190 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺒﺮﻣﺎﻧﻨﺪ و ﮐﻤﺮي ﺧﺮسﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد. ﻋﻀﻠﻪي دوﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﺶ ﺣﺘﯽ ﺳﺘﺒﺮﺗﺮ و ﺣﯿﺮت اﻧﮕﯿﺰﺗﺮ ﺑﻮد.
«ﺷﻤﺎ؟» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد و ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ.
اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ: ﯾﮑﯽﺷﺎن ﻗﻮي ﻫﯿﮑﻞ و ﺷﺒﯿﻪ ﺧﺮس ﻗﻬﻮهاي ﺑﻮد، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ «ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ» ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﻋﺎدي ﺑﻮد.
و ﻗﺪﺷﺎن…
اﯾﻦ اﺧﺘﻼف ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي عریض و کمر بزرگ با او رو در بایستی داشت. او با دقت به «برادر لو فنگی» که تحسینش می‌کرد نگاه کرد.
در ﻃﻮل ﺳﺎل اول دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ و ﭼﻮ ﺷﯿﻦ در ﯾﮏ ﮐﻼس ﺑﻮدﻧﺪ. اوﻟﯿﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ را دﯾﺪ، اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰي درﺧﺸﺎن ﭘﯿﺶ روﯾﺶ اﺳﺖ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ، ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ در ﻃﻮل وﻗﺖ ﮐﻼس، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻋﻘﺐ ﮐﻼس ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ: او ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﻣﯽﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﯽﺻﺪا ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ.
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ راﺿﯽ ﺑﻮد.
از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﮐﻼسﻫﺎ در ﺳﺎل دوم دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽرﯾﺨﺘﻨﺪ، او و ﭼﻮ ﺷﯿﻦ دﯾﮕﺮ در ﯾﮏ ﮐﻼس ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ را ﻣﯽدﯾﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺸﻢ از او ﺑﺮ دارد.
»ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻣﺎه ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻧﺠﻮا ﮐﺮد. »ﻗﺒﻼ ﺟﺴﺎرت و وﻗﺖ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺗﻮي ﻣﺎه آﺧﺮ، ﻫﻤﻪ دﯾﻮاﻧﻪوار در ﺣﺎل ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮدﻧﻦ و ﭼﻮ ﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮاد ﺧﻮدش رو ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻨﻪ. ﭼﻪﻃﻮر ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺣﻮاﺳﺶ رو ﭘﺮت ﮐﻨﻪ؟ ﺑﺮاي ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮرﯾﻪ، ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰم رو از دﺳﺖ ﺑﺪم وﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮم ﭘﺸﯿﻤﻮن ﻣﯽﺷﻢ.
«ﻫﻮم؟» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ در ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﯿﺮونِ در ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﺮوه 5 ﻧﻔﺮه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
«ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي؟»
در ﮔﺮوه داﻧﺶآﻣﻮزان ﺧﺎرج از دروازه، ﭘﻨﺞ ﺷﺨﺺ ﺑﺴﯿﺎر ﭼﺸﻢﮔﯿﺮ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ رﻫﺒﺮ آنﻫﺎ ﺣﺪاﻗﻞ 180 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ داﺷﺖ، ﺗﯽﺷﺮت و ﺷﻠﻮار ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده و ﻋﻀﻼت ﺳﯿﻨﻪاش ﺳﺘﺒﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي ﮐﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻀﻼﺗﺸﺎن ﺑﻮد ﯾﺎ ﺟﺎي زﺧﻢ روي ﺻﻮرﺗﺸﺎن، ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻮدﻧﺪ. و آن ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺳﻔﯿﺪ در دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺳﻮم ﺑﺨﺶ ژي-آن، ﯾﮑﯽ از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» ﺑﻮد: ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي.
»ﻟﻮ ﻓﻨﮓ.» ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻫﻮا را ﺑﺎ ﺷﺪت از ﺑﯿﻨﯽاش ﺑﯿﺮون داد.
اﮔﺮ از ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪي ﮐﻪ در ﮐﻞ اﯾﻦ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن از ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺗﻨﻔﺮ دارد، ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد!
از آنﺟﺎ ﮐﻪ از ﺑﯿﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮي ﮐﻪ ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» را ﮐﺴﺐ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﯾﮑﯽﺷﺎن دﺧﺘﺮ و ﻓﻘﻂ آن دو ﭘﺴﺮان ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» ﺑﻮدﻧﺪ!
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي از ﺧﺎﻧﻮادهاي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﯽاﻣﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻓﺮدي ﻋﺎدي ﺑﻮد و در ﯾﮏ ﺧﺎﻧﮥ ارزان و اﺟﺎرهاي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد.
در ﻧﻤﺮات: ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﺑﻮد!
از ﻧﻈﺮ ﻗﺪرت: ﻫﺮ دوﺷﺎن، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ و ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺳﻪ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ
ﮐﺸﯿﺪ و آنﻫﺎ را ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دوﺑﺎره ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ، ﮐﺘﮏ زد. و در ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ، ﯾﮑﯽ از آنﻫﺎ ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﺑﻮد. او آن زﻣﺎن ﺣﺘﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دﻧﺪانﻫﺎﯾﺶ از دﻫﺎﻧﺶ ﺑﯿﺮون ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ!
آﺳﻤﺎن ﻻﺟﻮردي ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﺮدي آﺑﯽ ﺳﺘﺮگ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ، و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﯿﻤﻪي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻣﺜﻞ ﮔﻠﻮﻟﻪي آﺗﺸﯿﻦ ﺑﺰرﮔﯽ، ﺑﺎﻻي اﯾﻦ زﻣﺮد ﻋﻈﯿﻢ آوﯾﺰان ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺪود 3 ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺳﻮم ﻣﻨﻄﻘﻪي ژي-آن
[دﯾﻨﮓ، دﯾﻨﮓ، دﯾﻨﮓ.]
ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ زﻧﮓ در ﮐﻞ ﻣﺤﻮﻃﻪي دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي ﻫﯿﺎﻫﻮ و ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. از ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي داﻧﺶآﻣﻮز ﺑﯿﺮون دوﯾﺪﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، در ﮔﺮوهﻫﺎﯾﺸﺎن ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ.
ﺻﺪاي ﺑﻤﯽ ﮔﻔﺖ: «ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ! ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ!»
«ﻓﻨﮓ، ﯾﮑﯽ داره ﺻﺪات ﻣﯽزﻧﻪ.»
ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه داﻧﺶآﻣﻮزان ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﮏ ﮐﺘﺎﺑﯽ در دﺳﺖ، ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد. او ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ آﺑﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽاي ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً 175 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ داﺷﺖ و ﮐﻤﯽ ﻻﻏﺮ ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم او ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ. ﻓﺮدي ﮐﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽﮐﺮد، ﭘﺴﺮي ﺑﺎ ﺣﺪود 190 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺒﺮﻣﺎﻧﻨﺪ و ﮐﻤﺮي ﺧﺮسﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد. ﻋﻀﻠﻪي دوﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﺶ ﺣﺘﯽ ﺳﺘﺒﺮﺗﺮ و ﺣﯿﺮت اﻧﮕﯿﺰﺗﺮ ﺑﻮد.
«ﺷﻤﺎ؟» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد و ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ.
اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ: ﯾﮑﯽﺷﺎن ﻗﻮي ﻫﯿﮑﻞ و ﺷﺒﯿﻪ ﺧﺮس ﻗﻬﻮهاي ﺑﻮد، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ «ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ» ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﻋﺎدي ﺑﻮد.
و ﻗﺪﺷﺎن…
اﯾﻦ اﺧﺘﻼف ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي عریض و کمر بزرگ با او رو در بایستی داشت. او با دقت به «برادر لو فنگی» که تحسینش می‌کرد نگاه کرد.
«اﻧﮕﺎر ﺷﺎﯾﻌﺎت درﺳﺖ ﺑﻮدن. ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﯿﻠﯽ آﺳﻮﻧﻪ.»
«ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ، ﻣﻦ… ﻣﻦ درﺑﺎرهي ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻧﯿﺎز دارم.»
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ.
«درﺑﺎرهي ﭼﯽ؟»
«وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ ﻣﺸﺖﻫﺎم رو ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽدادم، اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺣﯿﻦ ﻣﺸﺖزﻧﯽ مشکلی پیش اومده. می‌خواستم ببینم برادر فرصتی داره که من رو راهنمایی کنه؟»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ اداﻣﻪ داد: »ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪي ﻣﻌﻠﻢ دوﺟﻮ، ﺑﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ دارم ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺸﺘﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ از 50 ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ اون ﻣﻘﺪار ﺑﺮﺳﻢ.»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
«اوه… ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻟﺤﻈﻪاي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد. «ﺧﯿﻠﯽﺧﺐ، ﻇﻬﺮ اﯾﻦ ﺟﻤﻌﻪ ﻣﻦ رو ﺗﻮي دوﺟﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﻦ.»
»ﺑﺮادر ﻣﺘﺸﮑﺮم. ﺑﺮادر ﻣﺘﺸﮑﺮم.» ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد. ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ رﻓﺖ.
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن رﻓﺘﻦ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ، ﻫﯿﺠﺎنزده ﺷﺪ، ﻣﺸﺘﺶ را ﮔﺮه ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ رگﻫﺎي ﻋﻀﻠﻪي دو ﺳﺮش ﻣﺘﻮرم ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﻓﺮﯾﺎد زد: «موفق شدم!»
ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ، ﻓﺮﯾﺎد زد: «واي! ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد؟!»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد. «ﺷﺎﯾﻌﺎت واﻗﻌﺎً درﺳﺘﻦ؛ ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ساده‌ست و اون آدم ﺧﻮﺑﯿﻪ.»
ﭘﺴﺮي ﺑﺎ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم ﻣﺪرﺳﻪ، ﺑﺎ ﺷﮏ ﮔﻔﺖ: »اﻣﺎ… اﯾﻦ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ. ﺗﻮي دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻣﺎ، از ﺑﯿﻦ 5000 داﻧﺶآﻣﻮز، ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﻋﻨﻮان “داﻧﺶآﻣﻮز ﻧﺨﺒﻪي ﻫﻨﺮﻫﺎي رزﻣﯽ” ﻫﺴﺘﻦ. از اﯾﻦ ﺳﻪ داﻧﺶآﻣﻮز، دو ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ «ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي» و «ﻟﯿﻮ ﺗﯿﻨﮓ» ﻫﺴﺘﻦ، اﻣﺎ اونﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻐﺮورن و ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻦ وﻗﺘﺸﻮن رو ﺑﺮاي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﺑﺬارن.»
«اﻣﺎ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ اﯾﻦ ﺟﻮرﯾﻪ؟»
در اﯾﻦ زﻣﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن در ﻗﻠﻤﺮو ﻫﺮ ﮐﺸﻮر، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﺮ داﻧﺶآﻣﻮز دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت اﺑﺘﺪاﯾﯽ را ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ، ﺑﻪ ﯾﮏ دوﺟﻮي ﻫﻨﺮﻫﺎي رزﻣﯽ ﻣﯽﭘﯿﻮﺳﺖ ﺗﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ درون ﻫﻤﻪي اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد را از آزاد ﮐﻨﺪ.
دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺳﻮم ﻣﻨﻄﻘﻪي ژي-آن، ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﻘﻄﻊ و ﺣﺪود 5000 داﻧﺶ آﻣﻮز دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ.
در ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻣﻮارد، دوﺟﻮﻫﺎ ﭘﺮ از اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﺪي ﺑﻮدﻧﺪ! ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﯽ ﺑﺎ «ﺳﻄﺢ ﻣﺘﻮﺳﻂ» وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ و ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان «ﻧﺨﺒﻪ» دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻨﺪ!
«ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎ ﺑﺎور ﮐﻨﯽ. ﻫﻪ ﻫﻪ. اونﺟﺎ رو داﺷﺘﯽ؟ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ اون دوﺗﺎ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻪ.» ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻟﺐﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﻢ ﮐﺮد.
«ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي و ﻟﯿﻮ ﺗﯿﻨﮓ، ﺧﻮﻧﻮادهﻫﺎي اونﻫﺎ ﭘﺮ از آدمﻫﺎي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪن. از ﺑﭽﮕﯽ ﺧﻮﻧﻮادهﻫﺎﺷﻮن ﻣﺒﻠﻎ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ رو ﺑﺮاي ﺗﺮﺑﯿﺖ و آﻣﻮزش اونﻫﺎ ﺧﺮج ﮐﺮدن، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦﺧﺎﻃﺮ ﺣﺎﻻ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮيان. وﻟﯽ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎ اونﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻪ!»
ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﺪرﺳﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد از روي ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد. »ﺗﺎزه، ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ داره. ﺣﺘﯽ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪاي ﺑﺎ اﺟﺎرهي ﮐﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻪ.»
«ﺑﻠﻪ، ﺑﺮاي اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻫﺴﺖ ﺑﺮﺳﻪ، ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺳﺨﺘﯽ رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ. ﺑﺮاي ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ و ﭘﺎﻫﺎي ﺧﻮدش ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮده. ﺑﺮﺧﻼف ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي و ﻟﯿﻮ ﺗﯿﻨﮓ.»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻣﺸﺘﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ. »ﻫﺪف ﻣﻦ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮕﻪ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻦﮐﻪ از داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﺑﺸﻢ، ﻃﯽ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل، آزﻣﻮن دوﺟﻮ رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽذارم و ﺑﻪ درﺟﮥ ﻧﺨﺒﻪ ﻣﯽرﺳﻢ!»
×××
در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ، ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮕﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهاش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ در ﮐﻨﺎر ﭘﺴﺮ دﯾﮕﺮي ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ ﺑﺎ ﺳﯿﻞ اﻓﺮادي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد.
«ﻓﻨﮓ، وﻗﺘﯽ اون ﮐﻠﻪﺧﺮاب ﮔﻨﺪهﺑﮏ ﮐﻪ ازت راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ دور ﺷﺪ، داﺷﺖ ازت ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻤﺠﯿﺪ ﻣﯽﮐﺮد.» ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد.
«ﺗﻌﺮﯾﻒ از اﯾﻦﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺰرﮔﯽ ﻫﺴﺘﯽ و ﭼﻪﻗﺪر راﺣﺖ ﻣﯽﺷﻪ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف زد.»
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ. «ﭼﯿﻪ، ﺣﺴﻮدﯾﺖ ﺷﺪه، وي ون؟»
«ﺣﺴﺎدت ﺑﻪ ﺗﻮ؟» وي ون ﺑﯿﻨﯽاش را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﺧﻨﺪﯾﺪ.
«ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺒﯿﻨﯽ. ﻣﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ آه ﮐﺸﯿﺪم ﮐﻪ اون ﮐﻠﻪﺧﺮاب ﺣﺘﯽ ﭼﻬﺮهي واﻗﻌﯽ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ رو ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻪ. اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت دﻗﯿﻖ زﻣﺎﻧﯽ رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯿﺎرم… ﮐﻪ روي ﭘﻠﻔﺮم ﻣﺴﺎﺑﻘﻪي دوﺟﻮ، ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮕﯽ ﮐﻪ اون ﺳﺘﺎﯾﺸﺶ ﻣﯽﮐﻨﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺟﻨﮕﯿﺪ. و اون ﺳﻪ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﺴﺘﻦ دوﺑﺎره روي ﭘﺎي ﺧﻮدﺷﻮن واﯾﺴﻦ.»
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ.
در واﻗﻊ،آن ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺷﺮوع ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺘﺶ ﺑﻮد.
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪي وي ون زد و ﮔﻔﺖ: «ﺣﺎﻻ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ.»
ﺷﺎﻧﻪي وي ون ﺑﻪﻃﺮز اﻏﺮاقآﻣﯿﺰي ﻟﺮزﯾﺪ. »ﻓﻨﮓ، آﻫﺴﺘﻪﺗﺮ ﻟﻄﻔﺎ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﯾﻪ ﺿﺮﺑﻪ، ﺷﻮﻧﻪم ﻣﯽﺧﻮاد ﺑﺸﮑﻨﻪ!»
«دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﻧﮑﻦ!»
وي ون دوﺳﺖ ﺧﻮب ﻟﻮ ﻓﻨﮓ و ﻫﻢﺑﺎزي ﮐﻮدﮐﯽاش ﺑﻮد. ﺣﺘﯽ اﮔﺮ آنﻫﺎ از ﻧﻈﺮ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﺮادر ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، اﺣﺴﺎﺳﺸﺎن ﺑﻪ اﻧﺪازهي ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ آن ﺑﻮد.
دﺑﺴﺘﺎن، راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ، دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن.
ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ، اﯾﻦ دو در واﻗﻊ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻋﻤﯿﻘﯽ داﺷﺘﻨﺪ.
«اِه؟»
وي ون ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
«!ﻓﻨﮓ، ﺑﺒﯿﻦ، اﯾﻦ ﻫﻤﻮﻧﯿﻪ ﮐﻪ روش ﮐﺮاش داري»
«ﻫﻮم؟» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و دﺧﺘﺮﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎي دم اﺳﺒﯽ ﺑﺎ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻦ و ﯾﮏ ﺗﯽﺷﺮت ﯾﻘﻪدار ﺳﻔﯿﺪ را از ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ دﯾﺪ.
دل ﻟﻮ ﻓﻨﮓ رﯾﺨﺖ.
ﻧﺎﻣﯽ ﻗﻠﺒﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ – ﭼﻮ ﺷﯿﻦ!
ﮐﺮاش ﻟﻮ ﻓﻨﮓ روي ﭼﻮ ﺷﯿﻦ: ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ راز را ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻌﺪادﺷﺎن اﻧﺪك ﺑﻮد، اﻣﺎ ﺑﺮادر ﺧﻮﺑﺶ وي ون ﻃﺒﯿﻌﺘﺎً ﻗﺮنﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺘﻮﺟﻬﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد.
در ﻃﻮل ﺳﺎل اول دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ و ﭼﻮ ﺷﯿﻦ در ﯾﮏ ﮐﻼس ﺑﻮدﻧﺪ. اوﻟﯿﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ را دﯾﺪ، اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰي درﺧﺸﺎن ﭘﯿﺶ روﯾﺶ اﺳﺖ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ، ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ در ﻃﻮل وﻗﺖ ﮐﻼس، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻋﻘﺐ ﮐﻼس ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ: او ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﻣﯽﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﯽﺻﺪا ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ.
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ راﺿﯽ ﺑﻮد.
از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﮐﻼسﻫﺎ در ﺳﺎل دوم دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽرﯾﺨﺘﻨﺪ، او و ﭼﻮ ﺷﯿﻦ دﯾﮕﺮ در ﯾﮏ ﮐﻼس ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﭼﻮ ﺷﯿﻦ را ﻣﯽدﯾﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺸﻢ از او ﺑﺮ دارد.
»ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻣﺎه ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻧﺠﻮا ﮐﺮد. »ﻗﺒﻼ ﺟﺴﺎرت و وﻗﺖ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺗﻮي ﻣﺎه آﺧﺮ، ﻫﻤﻪ دﯾﻮاﻧﻪوار در ﺣﺎل ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮدﻧﻦ و ﭼﻮ ﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮاد ﺧﻮدش رو ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻨﻪ. ﭼﻪﻃﻮر ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺣﻮاﺳﺶ رو ﭘﺮت ﮐﻨﻪ؟ ﺑﺮاي ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮرﯾﻪ، ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰم رو از دﺳﺖ ﺑﺪم وﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮم ﭘﺸﯿﻤﻮن ﻣﯽﺷﻢ.
«ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﯽ، اﯾﻦ ﻋﺸﻖ… ﻣﻦ ﻓﻘﻂ اون رو ﺑﻪ ﯾﻪ ﺧﺎﻃﺮه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﮐﻨﻢ.»
ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ…
ﺗﻠﺨﻪ. اﯾﻦ ﮔﻞ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦﮐﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺑﺸﻪ، ﭘﮋﻣﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد.
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻪي اﯾﻦﻫﺎ را در ﺳﮑﻮت ﺗﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﮕﺬارد.
«ﺗﻮ اﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ رو داﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮي دﻧﺒﺎﻟﺶ. ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻣﺎه دﯾﮕﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه…» وي ون ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽدﻫﺪ. «ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﺒﯿﻨﯿﺶ.
ﺑﻌﺪا ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ ﻫﻢ دﯾﺮه.»
«داداش، ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽرﺣﻤﯽ!»
وي ون اﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺘﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد. «”ﻣﺒﺎرز”؟ ﺗﻮي ﮐﻞ ﻣﺪرﺳﻪ 5000 ﻧﻔﺮه ﻣﺎ، ﻫﯿﭻﮐﺲ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ اون درﺟﻪ ﺑﺮﺳﻪ. ﺟﺮات ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ اﮔﻪ ﺑﻪ درﺟﻪي “ﻣﺒﺎرز” ﻧﺮﺳﯽ، ﺣﻮاس ﺧﻮدت رو ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭘﺮت ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ؟»
«ﮔﺎو، ﺗﻮي ﮔﺎو!»
«ﻫﻮم؟» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ در ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﯿﺮونِ در ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﺮوه 5 ﻧﻔﺮه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
«ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي؟»
در ﮔﺮوه داﻧﺶآﻣﻮزان ﺧﺎرج از دروازه، ﭘﻨﺞ ﺷﺨﺺ ﺑﺴﯿﺎر ﭼﺸﻢﮔﯿﺮ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ رﻫﺒﺮ آنﻫﺎ ﺣﺪاﻗﻞ 180 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ داﺷﺖ، ﺗﯽﺷﺮت و ﺷﻠﻮار ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده و ﻋﻀﻼت ﺳﯿﻨﻪاش ﺳﺘﺒﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي ﮐﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻀﻼﺗﺸﺎن ﺑﻮد ﯾﺎ ﺟﺎي زﺧﻢ روي ﺻﻮرﺗﺸﺎن، ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻮدﻧﺪ. و آن ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺳﻔﯿﺪ در دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺳﻮم ﺑﺨﺶ ژي-آن، ﯾﮑﯽ از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» ﺑﻮد: ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي.
»ﻟﻮ ﻓﻨﮓ.» ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻫﻮا را ﺑﺎ ﺷﺪت از ﺑﯿﻨﯽاش ﺑﯿﺮون داد.
اﮔﺮ از ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪي ﮐﻪ در ﮐﻞ اﯾﻦ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن از ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺗﻨﻔﺮ دارد، ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد!
از آنﺟﺎ ﮐﻪ از ﺑﯿﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮي ﮐﻪ ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» را ﮐﺴﺐ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﯾﮑﯽﺷﺎن دﺧﺘﺮ و ﻓﻘﻂ آن دو ﭘﺴﺮان ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» ﺑﻮدﻧﺪ!
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي از ﺧﺎﻧﻮادهاي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﯽاﻣﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻓﺮدي ﻋﺎدي ﺑﻮد و در ﯾﮏ ﺧﺎﻧﮥ ارزان و اﺟﺎرهاي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد.
در ﻧﻤﺮات: ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﺑﻮد!
از ﻧﻈﺮ ﻗﺪرت: ﻫﺮ دوﺷﺎن، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ و ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻋﻨﻮان »ﻧﺨﺒﻪ» را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺳﻪ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ
ﮐﺸﯿﺪ و آنﻫﺎ را ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دوﺑﺎره ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ، ﮐﺘﮏ زد. و در ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ، ﯾﮑﯽ از آنﻫﺎ ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﺑﻮد. او آن زﻣﺎن ﺣﺘﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دﻧﺪانﻫﺎﯾﺶ از دﻫﺎﻧﺶ ﺑﯿﺮون ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ!
و درﺑﺎرهي وﺿﻌﯿﺖ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ، ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﭘﻮل داﺷﺖ!
ﭘﯿﺶزﻣﯿﻨﻪاي ﺧﻮب، اﻣﺎ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻧﻤﺮات و ﻗﺪرت، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮد. در ﻣﺪرﺳﻪ، ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﺴﯽ از ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﺮد، ﻣﻌﻤﻮﻻً ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﺎي ﻟﻮ ﻓﻨﮓ را ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ!
ﮐﯿﻨﻪ!
ﮐﯿﻨﻪاي ﮐﻪ ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ داﺷﺖ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﺑﻮد.
«ﺑﯿﺎﯾﻦ ﺑﺮﯾﻢ.» ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي دﻧﺪان دردﻧﺎﮐﺶ را ﻟﯿﺴﯿﺪ. آن زﻣﺎن او ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﺘﮏ ﺧﻮرد ﮐﻪ دﻫﺎﻧﺶ ﭘﺮ از ﺧﻮن ﺷﺪ و ﯾﮏ دﻧﺪان را از دﺳﺖ داد.
وي ون ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻤﺎﺷﺎي دور و دورﺗﺮ ﺷﺪن ﮔﺮوه ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮه ﺑﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﮔﻔﺖ: «اﯾﻦ ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮي دوﺟﻮ ﯾﻪ ﮐﺘﮏ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﻮرد ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ راه ﺷﺪه دﯾﮕﻪ روي ﻣﺨﺖ ﻧﻤﯽره.»
ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي؟
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺧﻮدش را درﮔﯿﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﻤﯽﮐﺮد.
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ وي ون ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽرﻓﺖ ﮔﻔﺖ: «ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدم ﺑﺎ آدمﻫﺎي ﮐﻢﺗﺮي ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ ﺑﺰﻧﻢ.»
در راه ﺧﺎﻧﻪ.
[ﭼﮏ ﭼﮏ، ﭼﮏ ﭼﮏ.] در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺻﺪاي ﺑﻮق ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. در دورهي ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻤﮥ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞﻫﺎ از اﻧﺮژي اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ﻫﯿﭻ ﺑﻮي ﺑﻨﺰﯾﻨﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ.
«وي ون، ﯾﻪ ﻣﺎه دﯾﮕﻪ ﺗﺎ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه. ﺗﻮي اﯾﻦ ﻣﺎه، ﺑﯿﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻤﻮن رو ﺑﮑﻨﯿﻢ.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ و وي ون در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻗﺪم زدﻧﺪ.
«ﺗﻮي اون دوﺟﻮﯾﯽ ﮐﻪ اونﺟﺎﺳﺖ، ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻢ ﻣﻮﻗﺘﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯿﻢ. ﻫﺮ روز ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺗﺮﻣﯿﻤﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ وﻟﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ روي ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﯿﻢ.»
«دوازده ﺳﺎل زﺣﻤﺖ ﻣﺎ ﺑﺮاي اﯾﻦ آزﻣﻮن ﺑﻮده.»
«آره، دوازده ﺳﺎل ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻓﺮﻫﻨﮓ. اﯾﻦ آزﻣﻮن ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ رو ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﻪ.»
وي ون ﻫﻢ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ. «اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت، اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت.» دﻗﯿﻘﺎً ﻣﺜﻞ ارﺗﺶ ده ﻫﺰار اﺳﺒﻪاي ﮐﻪ از روي ﯾﻪ ﭘﻞ ﭼﻮﺑﯽ ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﻨﻦ.
«آره.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد.
ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ او ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد، اﮔﺮﭼﻪ ﻋﻨﻮان «ﻧﺨﺒﻪ» را داﺷﺖ. ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻧﻤﺮهي ﻓﺮﻫﻨﮕﺶ ﭼﻪﻗﺪر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ، او ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻗﺎدر ﺑﻮد ﺷﻐﻞ »ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻧﺨﺒﻪ« را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد و ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺣﻘﻮق ﺳﺎﻻﻧﮥ 20 ﺗﺎ 30 ﻫﺰار دﻻري را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، آﯾﺎ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ راﺿﯽ ﺑﻮد؟
×××
در اﯾﻦ زﻣﺎن، ﺣﺪود ﻫﺰار ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻣﻨﻄﻘﮥ ژي-آن.
ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺰرﮔﯽ در ﺣﺎل ﭘﺮواز ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺷﻬﺮ ﺑﻮد. ﺑﺪﻧﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺟﺖ ﺟﻨﮕﻨﺪة ﻋﻈﯿﻢ ﺣﺪود ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺘﺮ ﻃﻮل داﺷﺖ و ﭘﺮﻫﺎي ﺑﺪﻧﺶ داراي ﺑﺮاﻗﯿﺖ ﻓﻠﺰي و ﺳﺮدي ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﺮﻫﺎي ﺳﺮش رﻧﮓ ﺳﯿﺎه ﻣﺠﺰاﯾﯽ داﺷﺘﻨﺪ، درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺗﺎج ﺳﯿﺎه. ﭼﻨﮕﺎلﻫﺎي ﺗﻨﻮﻣﻨﺪش ﻧﯿﺰ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ.
ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺰ، آﺑﯽ و درﺧﺸﺎن رو ﺑﻪ ﺷﻬﺮ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ؛ ﻧﯿﺖ ﻗﺘﻞ ﺿﻌﯿﻔﯽ در آنﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد.
«ﺑﻮوم!»
ﻋﻘﺎب ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺎج ﺳﯿﺎه ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﭘﺮوازش ﺗﻨﺪ ﺑﻮد، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎﻋﺪي اﻓﺰاﯾﺶ داد و در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ از ﻣﺎﻧﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺘﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎك رﺳﯿﺪ. در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن، ﺻﺪاﯾﯽ ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﺑﻠﻨﺪ از دﻫﺎن ﻋﻘﺎب ﺑﯿﺮون آﻣﺪ. ﻣﻮج ﺷﻮك ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﻠﺢ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﺪ، ﻓﻮرا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺖ.
در ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺟﺎدهي زي-ﺗﯿﺎن در ﻣﻨﻄﻘﻪي ژي-آن، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ وي ون ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮد.
ﻧﺎﮔﻬﺎن–!
[آﻫﻨﻨﻦ.]
ﺟﯿﻐﯽ ﮐﺮ ﮐﻨﻨﺪهاي ﺑﻪﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ رﻋﺪ و ﺑﺮق ﻧﺒﻮد. ﺻﺪاي رﻋﺪ و ﺑﺮق ﺷﺪﯾﺪ و ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد، اﻣﺎ اﯾﻦ ﺻﺪا ﮐﺮ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد. ﻟﻮ ﻓﻨﮓ دردي ﺟﺰﺋﯽ در ﮔﻮشﻫﺎﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد و ﭼﯿﻦ و ﭼﺮوكﻫﺎﯾﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﻧﺎراﺣﺘﯽ روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽاش اﯾﺠﺎد ﺷﺪﻧﺪ. ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺮدم ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮔﻮشﻫﺎي ﺧﻮد را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮔﻔﺖ: «اﯾﻦ ﺟﯿﻎ ﯾﻪ ﭘﺮﻧﺪهﺳﺖ»
«ﻫﻮم؟»
ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺷﻮك ﺟﯿﻎ ﮐﺮ ﮐﻨﻨﺪه، ﯾﮏ ﺗﮑﮥ ﺑﺰرگ ﺷﯿﺸﻪ از آﺳﻤﺎن ﺧﺮاﺷﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺻﺪاي ﺑﻢ [ﮐﺎا~~~ ﮐﺎا~~~] را از ﺧﻮد ﺳﺎﻃﻊ ﮐﺮد.
ﺷﯿﺸﻪﻫﺎي زﯾﺎدي ﺗﺮك ﺧﻮردﻧﺪ و دهﻫﺎ ﺷﯿﺸﻪ از آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮو رﯾﺨﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ از آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﻋﺎﺑﺮان ﭘﯿﺎده ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻧﺪ، ﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺿﺮﺑﻪ زدﻧﺪ، ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﭼﺮاغﻫﺎي ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ.
[ﭘﺎا!] [ﭘﻨﮓ!] [ﭘﯿﯿﭙﺎا] (ﺻﺪاي ﺷﮑﺴﺘﻦ!)
ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺻﺪاي ﺧﺮد ﺷﺪن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ.
ﯾﮑﯽ از ﺷﯿﺸﻪﻫﺎ روي ﭼﺮاغ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ درﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻮد.
»واي!« وي ون ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دو ﻗﺪم ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و از ﺗﮑﻪ ﺷﯿﺸﻪي ﺧﺮد ﺷﺪه ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ داد.
ﯾﮑﯽ از ﺷﯿﺸﻪﻫﺎ روي زﻣﯿﻦ ﺧﺮد ﺷﺪ و ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻗﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﭘﺮواز ﮐﺮد.
»ﻫﻮم؟« ﻟﻮ ﻓﻨﮓ از ﮔﻮﺷﻪي ﭼﺸﻤﺶ دﯾﺪ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺧﺒﺮي از ﺟﺎﺧﺎﻟﯽ دادن ﻧﺒﻮد. او ﻓﻘﻂ ﺑﺎ آراﻣﺶ آنﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎد. در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ، دﺳﺖ راﺳﺘﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺗﮑﻪ ﺷﯿﺸﻪاي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﺮد را ﮔﺮﻓﺖ.
ﺗﮑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﻨﻨﺪهي ﻇﺎﻫﺮ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻮد. او دو ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ آن زد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﭘﺮﺗﺎﺑﺶ ﮐﺮد. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻼﺣﯽ ﭘﻨﻬﺎن، ﺗﮑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎﻟﯽ دور رﻓﺖ و دﻗﯿﻘﺎ داﺧﻠﺶ اﻓﺘﺎد.
در ﺧﯿﺎﺑﺎن، ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻣﺮدم در ﺧﯿﺎﺑﺎن در ﺣﺎل ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺪﺷﺎﻧﺲﺗﺮﻫﺎ زﺧﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ اﮐﺜﺮﺷﺎن ﻫﯿﭻ ﻣﺼﺪوﻣﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ.
«ﭼﻪ ﻗﺪرﺗﯽ.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
«اﯾﻦﻗﺪر ﻗﺪرت ﻓﻘﻂ ﺗﻮي ﯾﻪ ﻓﺮﯾﺎد وﺟﻮد داﺷﺖ. ﺣﺘﻤﺎً ﯾﻪ ﺟﺎﻧﻮرﻧﻤﺎي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮده. وي ون، ﮐﺎرت ﺗﻮي ﺟﺎﻧﻮرﻧﻤﺎﻫﺎ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد؟ ﻣﯽدوﻧﯽ اﯾﻦ ﭼﻪ ﺟﻮر ﺟﺎﻧﻮرﻧﻤﺎﯾﯿﻪ؟»
وي ون ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎرﯾﮏ ﮐﺮد. ﺑﺮﻗﯽ از ﻫﯿﺠﺎن در آنﻫﺎ ﺑﻮد.
«ﻓﻨﮓ، ﯾﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ دﻓﺎﻋﯽ 500 ﻣﺘﺮي ﺑﺎﻻي اﯾﻦ ﺷﻬﺮ وﺟﻮد داره. اﯾﻦ ﺟﻮﻧﻮر ﻗﻄﻌﺎً ﺑﺎﻻي 500 ﻣﺘﺮ ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﺮد. ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ، ﺟﯿﻐﺶ ﻫﻨﻮز ﻣﯽﺗﻮﻧﺴﺖ اﯾﻦﻗﺪر ﻗﺪرت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ. و ﺟﺎﻧﻮرﻧﻤﺎﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺣﺘﯽ ﺟﺮات ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺎﻻي ﯾﻪ ﺷﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ رو ﻧﺪارن!»
وي ون ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﮔﻔﺖ: «ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺪرت و ﻏﺮوري، و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﺪا… اﮔﻪ ﺣﺪﺳﻢ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ، اﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ از “ﻋﻘﺎبﻫﺎي ﺗﺎجﺳﯿﺎه” وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﺎﺷﻪ!»
«ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه؟» ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺮق زدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ او در ﻣﻮرد ﻋﻘﺎب ﺑﺪﻧﺎم ﺗﺎجﺳﯿﺎه ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد.
«ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه از ﺑﯿﻦ ﻫﯿﻮﻻﻫﺎي ﮔﻮﻧﻪي دﯾﺎﺋﻮ ﺗﻮي رﺗﺒﮥ ﺳﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ.»
ﭼﺸﻤﺎن وي ون درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ.
»ﺑﺪن ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه ﺑﺎﻟﻎ ﺣﺪود 21 ﻣﺘﺮ ﻃﻮل داره. ﻃﻮل ﺑﺎلﻫﺎش ﺣﺪود 36 ﻣﺘﺮن و ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺮوازش ﺗﺎ 3.9 ﻣﺎخ ﻣﯽرﺳﻪ ﮐﻪ 3.9 ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﺻﺪاﺳﺖ. ﮔﺮﻓﺘﻦ 340 ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺮﻋﺖ ﺻﻮت، 1326 ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻪ ۴۷۷۴ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ در ساعت.»
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهي ﺳﺮﻋﺖ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهي 1326 ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻨﯿﺪ، ﻧﻔﺴﺶ را ﺣﺒﺲ ﮐﺮد.
در ﻋﺮض ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن ﺑﻮد، ﻫﺰار ﻣﺘﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ را ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮد.
وي ون ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد: »ﭘﺮﻫﺎي ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه ﺣﺘﯽ از اﻟﻤﺎس ﺳﺨﺖﺗﺮن.
«اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ آﻟﯿﺎژ درﺟﻪ ﺳﻪي ﮐﻪﻟﯿﻪ.»
»وﯾﺪﺋﻮﻫﺎي آﻧﻼﯾﻨﯽ وﺟﻮد دارن. ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه اﻧﺒﻮه ﻣﺮدم رو دﻧﺒﺎل ﮐﺮد و ﺑﺎ ارﺗﺶ روﺑﺮو ﺷﺪ. از ﺗﻮپ 20 ﻣﯿﻠﯽﻣﺘﺮي ﺧﺪاي آﺗﺶ ﺑﻬﺶ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮدن. ﯾﻪ ﺗﻮپ ﺧﺪاي آﺗﺶ ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ 7000 ﮔﻠﻮﻟﻪ در ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﻪ. 7000 ﮔﻠﻮﻟﻪ در ﺛﺎﻧﯿﻪ ﯾﻪ ﻣﻮج ﮔﻠﻮﻟﻪس! و ﻫﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﯽﺗﻮﻧﺴﺖ ﯾﻪ ﺻﻔﺤﮥ ﻓﻮﻻدي ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ 50 ﻣﯿﻠﯽﻣﺘﺮ رو ﺳﻮراخ ﮐﻨﻪ. اﻣﺎ… ﺣﺘﯽ زﯾﺮ رﮔﺒﺎر ﺗﻮپ ﺧﺪاي آﺗﺶ، اﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎرون ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﭘﺮﻫﺎي ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﻪ.»
وي ون ﺑﺎ ﺷﻮر ﮔﻔﺖ: »ﺑﻌﺪ از اون، ﯾﻪ رزﻣﯽﮐﺎر ﻣﺮﻣﻮز، ﺑﺎ در دﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﯾﻪ ﭼﺎﻗﻮي ﺟﻨﮕﯽ آﻟﯿﺎژ ﮐﻪﻟﯽ، ﯾﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﻧﻮر اﯾﺠﺎد و ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه رو از وﺳﻂ ﻧﺼﻒ ﮐﺮد!»
ﻗﻠﺐ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽزد.
اون وﯾﺪﯾﻮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎي ﮐﺸﻮر ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او ﻫﻢ آن را دﯾﺪه ﺑﻮد.
«ﻋﻨﻮان ﻣﺒﺎرز، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً روزي ﺑﻬﺶ دﺳﺖ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻢ… ﻣﯽﺧﻮام ﻣﺜﻞ اون ﺑﺎﻻدﺳﺘﯽ ﺑﺸﻢ، ﺑﺘﻮﻧﻢ ﭼﺎﻗﻮي ﺟﻨﮕﯽ رو ﻧﮕﻪ دارم و ﻫﯿﻮﻻﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه و ﮔﻮرﯾﻞ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ رو ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﮐﻨﻢ.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ در دل ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد. ﻫﺮ ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ اﯾﻦ آرزو را داﺷﺖ، ﭘﺲ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ آرزوي ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻫﻢ ﺑﻮد!
ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻃﺒﻖ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ، اون ﻣﺒﺎرز ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﺮﻣﻮز ﮐﻪ ﻋﻘﺎب ﺗﺎجﺳﯿﺎه را از وﺳﻂ ﻧﺼﻒ ﮐﺮد، در ﺳﻄﺢ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﯿﻦ 100 ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺗﺮ ﻗﺮار داﺷﺖ و ﯾﮏ ﻣﺒﺎرز ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﺑﻮد!
وي ون ﻓﺮﯾﺎد زد: «ﻓﻨﮓ، ﻓﻨﮓ، ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ.»
ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد وي ون، ﻟﻮ ﻓﻨﮓ از اﻓﮑﺎر ﻋﻤﯿﻘﺶ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﮐﻪ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎي اﺳﺘﻮاﻧﻪاي ﺷﮑﻞ ﺑﺴﯿﺎري ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﻧﮕﺎه ﮐﺮد. ﻣﻨﻄﻘﻪي ﮐﻮﭼﮏ ﮐﺮاﻧﮥ ﺟﻨﻮﺑﯽ، دوﻟﺖ اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪي اﺟﺎرهاي ﮐﻮﭼﮏ و ارزان را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺮاي 18 ﺳﺎل در اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد.