(POV ???) 

با بی حوصلگی به مرد قوی و هیکلی که رو به رومه نگاه میکنم 

اون مدام در حال حرف زدن در مورد چیزی به اسم کلاس های فرعیه ، زیاد به موضوع بحثش علاقه ندارم 

عینک مربعی شکلم رو از روی چشمام برمیدارم و روی میز میزارم 

" بچه ها ، حالا باید به سالن اصلی برویم"

مرد عضله ای که در حال صحبت بود این رو گفت و از کلاس خارج شد

و من هم از جایم بلند شدم و به دنبال اون رفتم

‌...

شلوغ بود

تقریبا همه دانش آموزای بخش ما بودند...

همینطور  که سرم رو میان جمعیت میچرخوندم چشمم به یکی افتاد

" اوممم..جالبه "

انتظار نداشتم اون رو اینجا ببینم، فکر میکردم که توی این اجتماعات حاضر نمیشه

یکی از دانش آموزای سال دومی،  کلاس A

و یه مدته دنبالش بودم.. درواقع.. زیر نظرش داشتم 

به ورق پاسوری که توی دستمه نگاه میکنم و لبخند ملیحی روی لبم نقش میبنده

" یه کارت سرباز خوب "

" دانش آموزان توجه کنید"

صدایی از تمام بلند گو های اطراف آمد و توجه همه رو به جایگاهی که در جلوی سالن قرار داشت جلب کرد

مردی که با کت وشلوار مشکی ای، موهای مشکی به عقب شونه شده و چشم های کبودی بالای صحنه ایستاده بود میکروفون رو جلوی دهانش گرفت و با صدای رسایی شروع به صحبت کرد

" دانش آموزان ، هر کلاسی که میخواهید شرکت کنید ، فقط کافی است پیش سال دومی ای که مسئول اون کلاسه برید تا شما رو با اونجا آشنا کنه"

و بعد میکروفون رو کنار گذاشت و از راه پرده ها به پشت جایگاه رفت

" یک کلاس انتخاب کنم...هوممم؟ "

از بین تمام کلاسا ، فکر کنم کلاس طلسم و کلاس احضار مناسب من باشه

اما وقت ندارم که توی هر دو شرکت کنم ، به هر حال کار های مهم تری دارم که باید بهشون رسیدگی کنم.. کار های خیلی مهم تر 

ولی ترجیح میدم که توی کلاس طلسم شرکت کنم ، از اونجایی که کار من بیشتر از اینکه احضار کنندگی باشه ، مهر و موم کردنه ، قطعا این کلاس برام بدرد بخوره

حداقل میتونه یکم برام مفید باشه.. 

به اطرافم نگاهی میندازم ، و چشمم به هولوگراف بنفش رنگی که روش نوشته شده  [ طلسم ] می افته

" اونجاست"

.....

" این تمام چیزی بود که لازم بود در مورد این کلاس بدونید "

یه علامه توضیحات خسته کننده...

به طور خلاصه اینجا به ما انواع طلسم ها رو معرفی می کنند و همچنین اجرای اونها رو آموزش میدهند

" چه خسته کننده..."

" چه خسته کننده..."

به پسر مو مشکی ای که کنار من نشسته بود نگاه میکنم...راستش از اینکه اون هم دقیقا همین جمله من رو گفت کمی تعجب کردم

و از نگاه های خیره ای که اون به من میکرد هم میشد این رو فهمید  که اون هم از این اتفاق تعجب کرده و چشم های سبز و گود رفته ی خسته اش برق عجیبی زدن

" چرا بهم خیره شدی ؟ "

پسر این رو با لحن نه چندان دوستانه ای گفت

من هم زیاد به لحنش اهمیت ندادم و فقط شانه ای بالا انداختم و بعد دوباره به پسر سال دومی ای که در حال مرتب کردن برگه های توی دستش بود نگاه کردم

پسر هم دیگه با من صحبت نکرد و فقط به رو به روش خیره شد

" خب ، حالا هر کسی که میخواد توی این کلاس نام نویسی کنه ، باید یکی از این فرم ها رو پر کنه"

بعد از اینکه اون این جمله رو گفت ، دانش آموزا یکی یکی به سمتش رفتن و یکی از برگه ها رو از دستش گرفتن و از کلاس خارج شدند

" بهتره که منم برم برگه ثبت نام رو بگیرم "

از جایم بلند میشوم و به سمت کسی که برگه ها رو داشت رفتم و یکی از آنها را از او گرفتم

و همونجا شروع به پر کردن برگه کردم

[ نام کامل : توبیاس میلر

پتانسیل اولیه: 7

عنصر: پوچی 

کلاس: B         ]

خب اینم از این...

دوباره به سمت پسر میروم و کاغذ رو به اون تحویل میدم

اصلا درک نمیکنم که چرا توی آکادمی ای که همه چیز به صورت الکترونیکی و پیشرفته است باید ثبت نام کلاس ها با یک کاغذ انجام بشود.. 

خب خیلی این چیز ها به من ربطی نداره

" سه شنبه و پنجشنبه ها ساعت 7 عصر کلاس دارید"

صدای پسر من رو از افکارم بیرون می آورد

بدون گفتن چیزی فقط با یک لبخند برگه رو تحویل میدم و از اون کلاس بیرون میام

" اَه، از این لبخندای تقلبی ای که مجبورم به مردم بزنم متنفرم..."

البته.. این رو بلند به زبون نیوردم. 

سعی میکنم خودم رو آروم کنم و به خوابگاهم برگردم...

.....

" انقدر اذیت نکن بیا بریم توی خوابگاه ما ! "

" هوممم...هوممم"

به سمتی نگاه میکنم که صدا از آن می آید ، اینجا حیاط پشتیه آکادمیه و میخواستم قبل از اینکه به خوابگاهم بروم کمی اینجا نفسی تازه کنم ولی...با این صحنه نفرت انگیز رو به رو شدم

سه پسر یک دختر رو گوشه دیوار گیر انداختند و یکی از آنها جلوی دهن دختر رو گرفته بود و اون رو به دیوار چسبانده بود و دو نفر دیگر با نگاه های شهوت زده ای در حال نگاه کردن به بدن دختر بودند

" اَهه..منکه قهرمان نیستم ، پس کسی از من انتظار نداره که اون دختر رو نجات بدم"

بعد با نگاه جدی ای به اون پسر ها نگاه کردم 

" ولی خب..من قراره که سه سال توی این آکادمی زندگی کنم..کسی چه میدونه شاید هدف بعدی اونها من باشم"

بعد با حالت عشوه گرانه ای با خودم تکرار کردم 

" خب درسته که دختر نیستم ولی...یه پسر خیلی خوشگل و جذابم..و خب پس با اینکه به دخالت کردن توی کار بقیه عادت ندارم...اما مجبورم که این کار رو انجام بدم.. "

بعد دستم رو بالا میبرم و یک ورق پاسور میان انگشت اشاره و انگشت وسطم ظاهر میشه.. سرباز پیک.. یکی از کارت های مورد علاقه ام 

نزدیک اونها میرم و با لبخند گسترده ای با لحن دوستانه و شادابی میگویم

" اوممم..سلام دوستان ، اجازه هست یه لحظه مزاحمتون بشم؟"

پسری که جلوی دهن دختر رو گرفته بود به چشمان عصبانی ای به من نگاه کرد و گفت

" چی؟..چی گفتی نفله؟ ، بچه ها فکر کنم اون میخواد مزاحممون بشه ، ترتیبشو بدید"

دو پسر به سمت من می آیند و یکی از آنها لب هاش رو لیس میزنه و میگه

" با اینکه پسره ولی..بازم میتونه بهمون حال بده"

" هه..."

ناخواسته پوزخندی روی لبام نقش می بنده و بعد ناگهان شروع به خندیدن با صدای بلند میکنم

" ها..این حرومی داره چیکار میک.."

اما قبل از اینکه بتونه حرفش رو کامل بگه ، سرش توی هوا پرواز کرد

" چ..چی شد؟ "

پسر دیگه با ترس رو به بدن بی سر دوستش این رو گفت

من هم با همون لبخنده گسترده ، مرد مو مشکی ای که کنارم ایستاده اشاره میکنم و می گویم

" معرفی میکنم ، ایشون ورق سرباز من هستند "

" ن..نزدیک من نشو...آاااااااا"

میخواست فرار کنه ولی موفق نشد 

و توسط شمشیر سربازم از وسط نصف شد

پسری که دختر رو به دیوار چسبونده بود با چهره ای وحشت زده در حال نگاه کردن به این صحنه ها بود

" اوممم، نه تو مال خودمی"

و یک ورق پاسور ، دو لوی پیک توی دستم ظاهر میشه و بلا فاصله تبدیل به یک هفت تیر میشه

پسر دوید و سعی کرد که فرار کنه ولی...

_ بنگ

با تیری که توی پایش خورد روی زمین افتاد

" اومم..یادم نمیاد گفته باشم که اجازه داری فرار کنی"

بعد بهش نزدیک میشم و تفنگ رو سمت سرش نشونه میگیرم

و او با چشمای اشکل آلودی بهم میگه

" خ..خواهش میکنم..من رو...نکش"

با لبخندی سرم رو کج می کنم، رقت انگیز بود، چرا باید چنین موجودات پست و کثیفی جای تو این دنیا داشته باشن.. و اگر یک نفر قرار بود وجود نجس اون ها رو از روی زمین پاک کنه.. خب.. چرا من نباشم؟ 

" متاسفم..."

_ بنگ

و بعد به سمت دختری که چند قدم اونطرف تر روی زمین نشسته بود و چهره ی وحشت زده ای به خودش گرفته بود می روم

با لبخند مهربانانه ای رو به روی او خم می شوم و دستم رو به سمتش دراز میکنم 

" خب همه چی تموم شد..میتونی بلند شی"

و بعد سعی میکنم که دستش رو بگیرم ولی اون با یک ضربه دستم رو کنار زد و با جیغ گفت

" به من دست نزن..تو..تو آدم کشتی..تو یه هیولایی.."

اوممم، افکار گَلّه ، یا به زبان ساده تر ، تفکر تلقین شده به جامعه ، تفکری که باعث میشه هر کسی که توی جامعه ای بدنیا میاد ، چیز هایی که افراد اون به عنوان درست  و چیز هایی که همون افراد به عنوان غلط میشناسند رو

به عنوان چیز های درست  و غلط برای ذهن و زندگی خودش قرار بده ، بدون اینکه حتی یکم بهش فکر کنه که واقعا چی درسته

و این باعث میشه که جامعه و اون اجتماع تبدیل به دستگاه های ساخت ربات بشه و انسان ها ربات هایی که دقیقا افکارشون و برنامه ریزی های سیستمشون مثله همدیگست

برای مثلا همین " قتل " ، قتل توی اجتماع به عنوان یه چیز نادرست بیان شده ولی..خیلی از ادما لیاقت زنده موندن ندارن

چون با زنده موندنشون بقیه جامعه رو هم آلوده میکنن ، ولی به عقیده تفکر گَلّه، اونها هم حق زندگی دارند

ولی من...توی جامعه ای که میخوام بسازم ، به افرادی که تفکر گَلّه دارند و همچنین قدر نشناسند ، نیازی ندارم.

گرگی که سیر باشد چشمی به گوسفندان ندارد... 

بعد هفت تیرم رو به سمت سر دختر نشونه میگیرم و می گویم

" خدانگهدار..."

دختر با ناباوری و ترس به چشمای من زل میزنه تا شاید پشیمون بشم ولی...

ماشه رو میکشم

_ بنگ