قسمت ۲۴۷: معنا

در همین حین نوآ از حالت چهارزانو خود برخاست.

چشمانش متمرکز بود و ذهنش در تیز‌ترین حالت خود قرار داشت.

او دو بار روی زمین فشار آورد و اساساً هیچ قدرتی به کار نبرد و پایش موجی را منتشر کرد که در سراسر غار طنین انداز شد.

رتبه ۳.

نگاهش می‌درخشید، با هیجان به نتایج پالایشش خیره شد.

بالاخره فهمیدم که چطوری تکنیک‌ها رو با روش حکاکی خودم ایجاد کنم...

نوآ نفس را در دریای هوشیاری خود تصحیح کرده و ذهن خود را بر تصویری از هواپیما که در حال حرکت بود تثبیت کرده بود.

او به انفجار و به شتاب نیاز داشت، هواپیماهای دنیای قبلیش تنها چیزی بودند که با این ویژگی‌ها مطابقت داشتند.

تحمیل اراده خودم بر آسمان ​​و زمین، این راه منه.

او آن نفس را اصلاح و از آن برای تقویت هنر رزمی استفاده کرده بود و جلوه‌ای را ایجاد کرد که با هنر رزمی رتبه ۳ مطابقت داشت.

استفاده از آن نفس برای تکنیک‌هایش به او احساس عجیبی می‌داد، بالاخره او از دانتیان خود استفاده نمی‌کرد، او احساس می‌کرد که بدنش نوعی قانون طبیعی را زیر پا می‌گذارد.

خود ذهن هم برای خودش یه‌دنیاست!

من نمی‌تونم نفس رو تولید کنم، اما می‌تونم به اون معنا بدم. تکنیک‌های من هرگز برای پیروی از اراده آسمان ​​و زمین نبوده.

چند خط از نمودار یک طلسم رتبه ۰ را نمی‌توان برای ایجاد یک هنر رزمی رتبه ۳ استفاده کرد.

با این حال، نوآ به تازگی این کار را انجام داده بود.

نفس رو بدزد، اون رو مطابق میل خودت اصلاح کن، از اون برای شکستن محدودیت‌های این جهان استفاده کن. نفس زندگیه، نفس همه چیزه.

شگفتی‌های ممکن به لطف این نوع انرژی بی‌حد و حصر بود، نوآ نمی‌توانست هر بار که به آن فکر می‌کرد شگفت زده نشود.

این انرژی می‌تونه ماده رو از هیچ ایجاد کنه...