زمان در اردوگاه نزدیک مرزهای کشور افرانا به کندی می‌گذشت. "ارشد" ناظر اوضاع حکاکی‌های کشتی بود تا ابری خاکستری ایجاد کند که عمارت نوآ و برخی از چادر‌های اطراف آن را بپوشاند، به نظر می رسید که آن منطقه هنوز بخشی از مه عرفانی از دور بود. کیث و برخی از تهذیب‌گرانی که سازه‌ها را مطالعه می‌کردند، برای راه‌اندازی ایستگاه‌های تله پورت در اتاقی در داخل عمارت نوآ کار می‌کردند، اقامتگاه های او قبلاً نوعی تدابیر دفاعی داشتند که آنها را امن‌ترین مکان برای برقراری ارتباط با مجمع‌الجزایر می‌کرد. سایر تهذیب‌گران کندو مشغول گشت زنی در منطقه یا تحقیق در اطراف آن بودند، آنها باید با سایر قبایل تماس می گرفتند و قدرت آنها را بررسی می کردند، به هر حال ماموریت گروه، جذب نیروی انسانی بیشتر بود. در این میان، نوآ در انزوا بود و بر مراکز قدرت خود متمرکز بود. ترک امنیت مجمع‌الجزایر مرجانی قبلاً بر وضعیت روحی او تأثیر گذاشته بود، نوآ می دانست که به دلایل زیادی می‌تواند حتی با وجود دفاع‌های اطرافش مورد هدف قرار گیرد. این خبر که یک فرستاده مسلح برای کشور افرانا تعیین شده بود، سرانجام به سه کشور بزرگ می رسید که می‌توانستند تصمیم بگیرند که اقدام کنند یا خیر. استقلال مجمع‌الجزایر مرجانی شورش‌های بسیاری را در سراسر این قاره برانگیخته بود، کشورهای بزرگ به خوبی می توانستند به جای عواقب آن، به علت این موضوع حمله کنند. کشور اوترا می‌توانست به خاطر نوآ، امپراتوری شاندال به دلیل نزدیک‌ترین افراد به آن‌ها، و کشور پاپرال به‌دلیل ارتباطش با فرقه شیطان تعقیب، تصمیم به حمله به آن‌ها بگیرد، دلایل بسیاری می‌توانست یک حمله را توجیه کند. به دلیل توافقات امضا شده بین کشورهای بزرگ و کندو، بعید به نظر می‌رسید که این نتیجه اتفاق بیفتد، اما آن موقعیت همچنان می‌توانست نوآ را به حالت روانی در زمانی که تنها یک تهذیب گر بود، بازگرداند... نوآ همیشه با جاه طلبی خالص خو...