فصل ۴۷۹: غرش ابرهای سیاه بالای غار نوآ حمله خود را با متوقف شدن تپش قلبش متوقف کردند، اما هاله شوم آنها همچنان در منطقه زیرزمینی که به‌نظر می‌رسید نوآ در آن مرده باشد، ثابت ماندند. او بی‌جان روی زمینی سرخ و خونی دراز کشیده بود. خون جانور زمانی که با بدن نوآ ترکیب می‌شد تمام زمین را آلوده کرده بود، حتی بدن نوآ نیز به همان رنگ قرمز پوشیده شده بود. ولی هیچ اتفاقی نمی‌افتاد، حتی ابرهای سیاه حاضر در آسمان نیز منتظر بودند تا ببینند که آیا واقعا نوآ مرده است یا نه. بدن‌های تهذیب‌گرهای رتبه ۴ اغلب دارای ویژگی‌هایی بودند که آنها را از یکدیگر متمایز می‌کرد، رویه یکسانی را نمی‌شد برای همه اعمال کرد. همانطور که نوآ به آزمایشات خود ادامه می‌داد، نوآ به ترکیب کردن کیفیت‌های مختلف افراد و جانوران عادت کرده بود، او حتی قبل از تحقیق در مورد اژدهایان نفرین شده، راهی برای حفظ غشای اطراف قلب خود نیز طرح‌ریزی کرده بود. نوآ در تمام این مراحل هم به شکل تئوری و هم عملی آزمایشات زیادی انجام داده بود تا به کمال برسد. با این حال، یک جنبه وجود داشت که همه دورگه‌هایی که با افراد و موجودات رتبه ۴ خلق می‌شدند در خود داشتند و آن نیازشان به یک مرحله خاموش و روشن شدن بود. حذف اراده آسمان و زمین و پر کردن آن جای خالی با آنچه در بدن جانوران وجود دارد یک حرکت تهاجمی به بدن و روح انسان بود، فقط به هم آمیختن آنها کافی نبود، بدن باید قبل از اینکه بتواند دوباره زنده شود، تثبیت و یک‌بار واقعا خاموش شود. بام‌بام... صدای ضربان قلب در سکوت غار طنین‌انداز شد و همراه با آن دوباره جرقه‌ها روی سطح ابرهای سیاه را پر کردند که نشان می‌داد خودشان را برای از سرگیری حملات آماده کرده اند. نفس اطراف بدن نوآ شروع به همگرایی و حرکت به سمت بدن او کرد، به‌نظر می‌رسید که نوعی نیروی طبیعی به‌صورت خودکار آن انرژی را جذب می‌کند. بام‌بام... و یک صدای ضربان دیگر در حرفه‌ی زیرزمینی طنین انداز شد، نفس موجود در نزدیکی نوآ وارد بدن او شد و آن را پر از زندگی کرد تا هماهنگی بافت‌های آن را کامل کند. بام‌بام... اما چیزی که پس از سومین تپش قلب نوآ به گوش رسید، صدای یک غرش بل...