فصل ۹۲۴ ۹۲۴. مناسک

یک مار بزرگ روحانی در مرکز ساختار شکل گرفت و به محض اینکه متوجه شد می‌تواند حرکت کند شروع به وول خوردن کرد.

مرزهای نامرئی، اراده‌ی مار را در داخل خطوط ساختار محصور نگه می‌داشتند، اما اگر نوآ اجازه می‌داد آزادانه عمل کند، برای مدت طولانی آن را نگه نمی‌داشتند.

سی‌وهفت از کار با سلاح‌های زنده برای ساختن نسخه‌ای از طلسم حکاکی بدن الهام گرفته بود. اما نمی‌توانست روی استحکام ساختار تمرکز کند زیرا ویژگی‌های متعددی داشت که در توانایی اصلی وجود نداشت.

بالاخره در آن زمان هیچ هسته‌ی جانوری وجود نداشت. اگر نوآ می‌خواست شرایط لازم برای ایجاد یک خالکوبی را برآورده کند، باید آن اراده را با بدن ساخته شده از انرژی بالاتر مستقیماً در داخل ساختار پیوند می‌داد.

این یک روش ضروری برای ایجاد ارتباط بین همراه خونی و ذهن نوآ بود. سی‌وهفت مجبور شد برای افزودن آن ویژگی‌ها، استحکام ساختار خود را قربانی کند.

نوآ به اراده که تقلا می‌کرد نگاه کرد و یک سری شمشیرهای روحانی را ظاهر کرد که چندین بار مار را سوراخ کردند و او را به زور آرام نگه داشتند. با این حال، هنوز هم می‌توانست نفرت شدیدی را در چشمان او ببیند.

نسخه‌ی سی‌وهفت از طلسم، برای عملی شدن نیاز به مطیع کردن کامل نداشت. مسئله اصلی این بود که نوآ از خون موجود در حین مراسم استفاده نمی‌کرد، بنابراین باید در این روش همکاری میان دو طرف وجود داشته باشد.

البته، نوآ می‌توانست تا زمانی که چیزی از مار باقی نماند، به اراده حمله کند، اما این تنها به محصول نهایی آسیب می‌رساند. اراده تا آن لحظه بیشتر غرایز خود را از دست می‌داد و برای کنترل بدن جدید نامناسب می‌شد.

نوآ هوشیاری خود را در درون ساختار گسترش داد و سعی کرد از غرور خود برای منطبق کردن اراده با نیازهای خود استفاده کند. با این حال، مار آلبینو موجودی در اوج رتبه پنجم بود. وقار نوآ به عنوان یک جانور برای به زانو در آوردن آن کافی نبود.

اراده به زودی برای رهایی دوباره شروع به تلاش کرد و نوآ احساس کرد مجبور است سری دیگری از شمشیرهای...