فصل ۲۰۲۱: آسمان

اجرای مأموریتی در آسمان، نیازمند مراحل متعددی بود. به همین دلیل شاه الباس و نوآ پیش از آغاز برنامه‌ریزی، خاطرات سپونیا را به‌دقت بررسی کردند.

متأسفانه، آسمان همچنان معمایی فراتر از توان پیش‌بینی گروه باقی مانده بود. خاطرات سپونیا حقیقتی هولناک را آشکار کرد؛ آسمان و زمین قادر بودند قلمرو خود را به اراده‌ی خویش دگرگون کنند، و همین امر بخشی از دانسته‌های او را بی‌اثر و بی‌فایده می‌ساخت.

سه ارشد نمی‌توانستند تنها بر یک جنبه‌ی مأموریت تمرکز کنند، زیرا موفقیت عملیات نیازمند هماهنگی کامل میان تمامی بخش‌ها بود. حمله‌ی بی‌برنامه به آسمان و امید به خوش‌شانسی، گزینه‌ی قابل¬قبولی نبود. نیت‌های آنها بر آسمان و زمین آشکار بود، بنابراین مجبور بودند هر قدم را با نهایت احتیاط بردارند.

منطقه مرده نقطه شروع ایده‌آلی بود، زیرا کنترل آسمان و زمین در آنجا نسبتاً ضعیف‌تر بود. ارشدها می‌توانستند در این دنیای تاریک کارگاه‌هایی برپا کنند و تجهیزاتی آماده سازند که حتی پس از ترک این منطقه¬ی امن نیز حضورشان را مخفی نگه¬دارد. لازم بود پیش از نزدیک شدن گروه به آسمان، آسمان و زمین رد آنها را گم کنند تا خطر شناسایی و روبه‌رو شدن با دفاع‌های قدرتمند این دو نیروی عظیم از میان برداشته شود.

برای مأموریتی به این دشواری، یک آیتم کلی کافی نبود. نوآ، سپونیا، شاه الباس و اژدها هر کدام هاله‌ای ویژه و منحصربه‌فرد از خود ساطع می‌کردند. به همین¬دلیل، دستگاه‌های استتار باید به‌گونه‌ای تنظیم می‌شدند که با انرژی خاص هر یک کاملاً هماهنگ باشند. با این¬حال، اژدها یک برتری طبیعی داشت؛ او به‌عنوآن دشمن دیرینه‌ی آسمان و زمین، می‌توانست خود را در مایع تاریکش پنهان کند و حضورش را به‌خوبی مخفی سازد. این ویژگی، او را از هرگونه آماده‌سازی اضافی بی‌نیاز می‌کرد؛ درحالی¬که کوچک‌ترین ناسازگاری برای دیگران می‌توانست کل مأموریت را به خطر بیندازد.

در مقایسه با اژدها، شرایط برای سه ارشد پیچیده‌تر بود. با این-حال، زمانی که در اختیار داشتند، به آنها امکان می‌داد تا راه‌حل‌های مناسب و دقیقی پیدا کنند.

شاه الباس پودری ویژه ساخت که می‌توانست هاله‌اش را پنهان کند. سپونیا فلز تاریک را با امواج ذهنی خود ترکیب کرد تا توهماتش نیز خاصیت استتار داشته باشند. در همین¬حال، نوآ از ماده‌ی تاریک استفاده کرد تا این اثرات را کپی کرده و استتارش را با نیازهای گروه هماهنگ کند.

با وجود ظاهر ساده‌ی این پروژه، اجرای آن به سال‌ها تحقیق و آزمایش نیاز داشت. تنها برگ برنده‌ی گروه، فلز تاریکی بود که با آشکار کردن ویژگی‌های منحصر به‌فردش، مسیر را برای آنها هموار می‌کرد. با این¬حال، آنها مجبور بودند کارایی روش‌هایشان را با دقت ارزیابی کنند. به همین‌منظور، مدت‌ها زمان صرف کردند و عمداً خود را در معرض سفیدی قرار دادند تا اطمینان یابند که تکنیک‌های استتارشان توانایی پنهان ماندن از دید آسمان و زمین را دارد.

مرحله‌ی آزمایش، آنها را ناگزیر در معرض شناسایی آسمان و زمین قرار می‌داد، اما ارشدها با آگاهی از این واقعیت، بی‌اعتنا به پیامدها، مسیر خود را ادامه دادند؛ چرا که دیر یا زود نقشه‌هایشان فاش می‌شد. به‌جای اجتناب از خطر، تصمیم گرف...