قسمت ۲۰۵۸: گام‌ها

نوآ با خود فکر کرد: _چرا دوباره به ابرها بازگشتن؟ و همزمان دستش را روی آرایه‌ی سیاه قرار داد؛ آرایه‌ای که کنترل منطقه را به دست گرفته بود.

آسمان و زمین به تدریج از مجازات‌هایی که به ماهیت پیشین‌شان شباهت داشتند، فاصله گرفته‌اند. در رتبه‌های انسانی و قهرمانانه، سه مجازات معمولی همچنان وجود داشت و تلاش‌ها برای سرکوب موجودات در رتبه هفتم ادامه پیدا می‌کرد. اما در برابر موجودات رتبه‌های هشتم و نهم، این مجازات‌ها به شکل اواتار‌ها و مقابله‌گرهای ویژه و متفاوت درآمده بودند.

گروه مارمولک‌ها، دو رهبر در رتبه نهم و چند نمونه در رتبه هشتم داشتند. در حالت عادی، صاعقه‌های آزادشده از مجازات‌هایی که برای موجودات ضعیف‌تر طراحی شده بودند، نمی‌توانستند به این گروه آسیبی برسانند. با این حال، نوآ مطمئن بود که آسمان و زمین سطح تهدید را درست ارزیابی کرده‌اند و اشتباهی رخ نداده است.

این ابرها با توده‌ی خام قدرت ویرانگری که نوآ پیش‌تر با آن مبارزه کرده بود، متفاوت بودند. آن‌ها نسخه‌ای پیشرفته‌تر از همان مجازات‌های ضعیف به نظر می‌رسیدند، اما مفاهیمی عمیق‌تر را نیز با خود همراه داشتند.

ابرها همچنان قدرتی ویرانگر از خود ساطع می‌کردند. اگر نوآ قدرت ذاتی «اسنور» را با سیستم انرژی جهان آسمان و زمین مقایسه می‌کرد، این ابرها شباهت زیادی به توانایی ذاتی او داشتند. با این حال، چیزی در آن‌ها تغییر کرده بود؛ گویی هوشمندتر شده بودند.

نوآ تنها کافی بود اراده کند تا بتواند درون آرایه‌ی سیاه را بررسی کند و بخشی از قدرت نابودی‌اش را از آن عبور دهد. ابرها به‌طور ناگهانی شکافته شدند و مسیری باز کردند که صحنه‌ای شگفت‌آور را نمایان ساخت. او گروه مارمولک‌ها را در میدان نبرد تاریکی دید که با مجموعه‌ای از آواتارهای عظیم و جریان‌های صاعقه روشن شده بود.

آواتارها و صاعقه‌ها به شکلی آشکار تغییر کرده بودند. دیگر خبری از آن عروسک‌های بزرگ و ساختارهای ناپایدار نبود. آن‌ها به نسخه‌ای از آسمان و زمین شباهت داشتند که با هیولا جنگیده بودند. آن‌ها دیگر تنها جرقه‌های پراکنده نبودند؛ بلکه پوست واقعی داشتند و ساختاری کاملاً پایدار پیدا کرده بودند.

از سوی دیگر، صاعقه‌ها نیز متراکم‌تر شده بودند و قدرت فردی‌شان به‌طور محسوسی افزایش یافته بود. این بادهای صاعقه‌ای به حملات شهر نارنجی شباهت داشتند، هرچند سفید بودند و برای افزایش قدرت ویرانگری خود به چرخش درآمده بودند.

محیطی که ابرها ایجاد کرده بودند نیز غیرعادی بود. این صحنه نوآ را به یاد مجازات‌های آسمانی می‌انداخت که در سرزمین‌های فانی فرود...