فصل ۷۰۷: بازگشت پیروزمندانه! (قسمت ۴) نور اتاق فرماندهی روشن‌تر شد زیرا موتور اصلی ناوشکن آسمان برای اولین بار پس از مدت طولانی غرش کرد اما روشنایی به حد اذیت کننده‌ایی نرسیده بود. «وای، پس من واقعاً می‌تونم از افراد بیشتری برای کنترل این وسیله استفاده کنم.» بای زه‌مین در حالی که حجم زیادی از اطلاعات در سرش هجوم آورده بود شروع به صحبت با خودش کرد. ناوشکن آسمان به سادگی عملکردهای زیادی داشت. اگرچه مغز بای زه‌مین به اندازه کافی قوی و سریع بود که می‌توانست حجم زیادی از اطلاعات را در عرض چند ثانیه پردازش کند، اما در پایان روز، او یک وجود مرتبه اول بود و با توجه به اینکه او در حال هدایت یک کشتی جنگی بود که قادر به قتل عام موجودات مرتبه چهارم با قوی‌ترین سلاح‌های خود است، این خود یک معجزه است که که سر بای زه‌مین منفجر نشد. در واقع، اگر ناوشکن آسمان در شرایط بهینه خود بود، نمی‌توان گفت که آیا بای زه‌مین همچنان می‌تواند به راحتی روی صندلی فرمانده کشتی بنشیند یا نه. مقدار اطلاعاتی که به ذهن او سرازیر می‌شد بسیار بیشتر و بخش بزرگی از آن اطلاعات بسیار سنگین‌تر خواهد بود. اگرچه هنوز پیدا کردن افراد مناسب و قابل اعتماد برای انجام این کار ضروری بود، اما اینکه بای زه‌مین می‌توانست چندین نفر را برای تقسیم کارها مورد استفاده قرار دهد، نه تنها از نظر روحی، بلکه در میانه میدان نیز برای او آرامش خاطر بزرگی بود. بیش از چند بار نیاز است تا بای زه‌مین شخصاً در میدان جنگ حضور داشته باشد، بنابراین، بسته به شرایط، ممکن است زمانی برای کنترل ناوشکن آسمان نداشته باشد. علاوه بر این، توجه به عملکرد کشتی جنگی، طفره رفتن از حملات با چنین اندازه بزرگ، شناسایی دشمنان، پیش‌بینی حرکات آن‌ها، هدف‌گیری و حمله دقیق غیرممکن به نظر می‌رسید. غرش…! کشتی جنگی شروع به لرزیدن کرد و دایره جادویی غول‌پیکر ناگهان درخشید. زیر چشمان حیران معدود افرادی که با اجازه بای زه‌مین در اتاق فرمان ماندند، زمین زیر پایشان ناپدید شد. «وای! این یک نقشه مجازیه؟» چن هه با تعجب به صحنه زیر پایش نگاه کرد. ‌شانگوان بینگ‌شو متوجه شد که نمای نقشه چند هزار فوت بالاتر از سطح زمین به نظر می‌رسد. کوه‌ها، جنگل‌ها و حتی برخی از جانوران جهش‌یافته هر از گاهی در حال دویدن در اطراف دیده می‌شوند، که این بدان معنا است که نقشه در واقع نوعی نمایش ویدئویی زنده است. «چه قابلیت عجیبی؟» نان‌گونگ لینگ‌شین شوکه شد زیرا این اولین بار بود که چنین چیزی را می‌دید. او حتی مشابه آن را در فیلم‌ها ندیده بود! «بعد از روشن شدن موتور اصلی ناوشکن آسمان، کشتی جنگی به طور خودکار عملکردی رو باز می‌کنه که دو نوع نما رو ارائه می‌ده که می‌تونه به میل فرمانده کشتی تغییر کنه.» بای زه‌مین توضیح داد و بعد از آن چندین دستور ذهنی فرستاد و ناوشکن آسمان بر این اساس حرکت کرد. «ناوشکن آسمان دارای دو نمای ۱۸۰ درجه‌ست که یکی از اون‌ها به شما امکان می‌ده همه چیز رو از آسمان در ارتفاع ۵۰۰۰ متری با مرکز جنگی مشاهده کنی و اون یکی از ۲۰۰۰۰ متر پایینتر با کشتی ‌به‌عنوان مرکز اینکارو می‌کنه.» «این.. این... شگفت آوره!» سای جینگ‌یی با چشمان درشت فریاد زد. «با این نوع دید عقابی شکل…. حتی دشمنامون باید با حمله غافلگیرانه خداحافظی کنن!» بای زه‌مین آهسته خندید اما چیزی نگفت. اگرچه دید عقابی ناوشکن آسمان قدرتمند بود، اما در واقع به هیچ وجه شکست ناپذیر نبود. بای زه‌مین می‌توانست به حداقل دو یا سه راه برای نادیده گرفتن تأثیر این عملکرد شگفت‌انگیز یا حداقل کاهش قابل ملاحظه آن بیاندیشد. غرش….! ناگهان همه افراد داخل کشتی احساس کردند که اطرافشان با صدای بلند شروع به غرش می‌کند و چند نفر از‌ آن‌ها مجبور شدند به دیوارها تکیه دهند یا به هر چیزی که به‌ آن‌ها نزدیک است بچسبند تا از افتادن روی زمین...